vrijdag 14 augustus 2015

GR 5 : Bokrijk - Gilsdorf ( 27 juli tem 7 augustus 2015 )

Dag 14 (ma 27-7-2015) : Bokrijk - Zutendaal = 19,1 km

Vandaag vertrokken we om 7u12 in Wetteren richting Bokrijk. Ik was zelf vrij zenuwachtig omdat we toch wel heel wat kilometers gingen wandelen en ik zeer recent last ben beginnen krijgen aan mijn linkervoet. Als dat maar goed komt...
We hebben er voor gekozen om deze 12 dagen vooral B&B's te doen en geen campings omdat ik op deze route maar 3 à 4 alternatieven zag om te kamperen. 

Rond 9u45 konden we in Bokrijk starten onder een overwegend zwaar bewolkte hemel.
Al vlug stonden we in een bosrijk gebied en maar goed ook want ik voelde na een kort stukje asfalt mijn pijnlijke linkervoet opspelen. 


Hierna komen we opnieuw bij het Albertkanaal waar de route ons een kleine omweg laat maken om een heel klein stukje autoweg langs het kanaal te vermijden. Deze rare routeafwijkingen gaan we nog veel tegenkomen vrees ik...


Opeens staan we in een zeer mooi stuk natuurreservaat : "De Maten". Een groot heidegebied waar ik in de verte zelfs een oude mijnschacht meen waar te nemen.




We komen uit bij de Slagmolen die jammer genoeg niet in werking is en waarvan de herberg ook niet open is. Nochtans wordt in de topografische gids zeer lovend geschreven over de gelagzaal. Jammer, maar toch een mooie watermolen.


We wandelen verder door een bebouwd stuk waarvan ik dacht dat het Genk al was maar ineens moeten we opnieuw een bos door met vrij mul zand. Ploegen maar ... 


We komen in dit deel ook de variante rondom Genk tegen. Aangezien we toch wat geneigd zijn de officiële route te volgen zetten we door richting het centrum. 


We beginnen toch al aan middageten te denken en hopen in Genk iets te vinden.
Op maandag is in Genk blijkbaar ALLES gesloten !!! Elk café/brasserie/resto dat we tegenkomen heeft op maandag zijn sluitingsdag.
Hier valt geld te rapen als je een zaak open doet op maandag !
We gaan een shoppingcentrum binnen en vinden daar toch een kleine bistro. Hiep hiep ...
Na het centrum komen we uit in een zeer druk en proper onderhouden park : " Kattenvennen "


We moeten hierna nog een bos door en komen aan de rand van Zutendaal de B&B "De Edelsteen" ( Langblookstraat 10, Zutendaal : 003289699000 ) tegen. We krijgen daar een superontvangst en de bazin vertelt ons dat ze zelfs GR5 arrangementen hebben met bagagevervoer. Zeker een aanrader !
Wij hebben alles al gereserveerd dus kunnen hier geen gebruik van maken. Het was een korte dag maar de voet heeft het uitgehouden dus morgen dag 2 !

Dag 15 (di 28-7-2015) : Zutendaal - Maastricht = 30 km

Na enkele honderden meters komen we voorbij een bedevaartsoord ter ere van Maria. Het is er nog heel stil omdat we zo vroeg voorbij komen. 


Ik ben blij dat we bijna onmiddellijk bos voorgeschoteld krijgen; maar dit moeten we volgen op een fietspad. Mijn voet speelt al op en we zijn nog maar pas begonnen... Het is er rustig maar ik zou een bosgrond aangenamer gevonden hebben...


Na Zutendaal gepasseerd te zijn ( B&B ligt in Wiemesmeer dat een  gehucht is buiten Zutendaal ) stijgen we lichtjes via een onverharde ( jawel ! ) weg en komen een immens metershoog beeld tegen van Maria midden in een open vlakte van het bos. Het heeft een eigenaardige aanblik.


Dit was nog maar een eerste zachte stijging in het landschap en het ongemak verandert van mijn linkervoet naar mijn rechterheup. Waarschijnlijk omdat ik mijn manier van stappen aanpas aan die voet.
Ik had spierzalf meegenomen die ik nog nooit gebruikt had en man o man wat was die heet !!! Hij deed echter wel zijn werk en ik stapte zonder veel problemen verder.


We volgen talloze bospaden met routewijzigingen die ons totaal onzinnig leken. We volgden na verloop van tijd de 'oude' GR route die in onze topogids stond en die ik ook zo ingegeven had in mijn GPS. We moesten wel soms door modderpaden worstelen die vrachtwagens nalieten door bosbeheer. 
We wandelden Lanaken binnen en besloten daar een broodje te kopen en even te rusten. We hadden al 20 km op de teller en we moesten er nog 10 km doen langs het Albertkanaal langs Maastricht. Een stuk waar we alletwee een beetje tegenop zagen.
Eerst passeerden we nog een sluis met een klein verbindingskanaal. 


De route liep niet naast het kanaal waardoor we door de struiken niets van het kanaal konden zien. Wel hadden we een zicht op open velden op de grens met Nederland en we zagen dan ook enkele grenspalen.



Aan de 2de brug gingen we normaal gezien van de route afwijken en naar de B&B gaan maar we besloten na een korte pauze in café 'Benelux' ( toepasselijk omdat we deze 12 daagse de Benelux zouden aandoen ) nog een stuk verder te doen om zo de route morgen korter te houden.


We krijgen een eerste panoramazicht van het heuvelachtige gedeelte van Nederland en passeren de grens richting onze slaapplaats.



B&B "Hof van Wolder" is een topper ! We verblijven in een zeer oud gedeelte van een boerderij opgetrokken uit echte mergel. De boerderij is van 1791 maar is zeer mooi gerestaureerd.


s'Avonds nemen we de bus om iets te eten in Maastricht en alhoewel Els het rustig aan wil doen en Maastricht wil bekijken wil ik zo snel mogelijk terug naar ons kamer om mijn voeten de rust te gunnen die ze nodig hebben. Spijtig want Maastricht ziet er een toffe stad uit.

Dag 16 (woe 29-7-2015) : Maastricht - Haccourt = 26,6 km

Na een heerlijk ontbijt vertrokken we voor onze laatste stuk door Nederland en Vlaanderen tijdens deze GR5 tocht. 
We pikten de route vrij vlug op en mochten al direct stijgen tot voorbij de 'Apostelhoeve' waar ze volgens onze gastvrouw de beste wijn van Nederland maken.


Hierna mochten we de eerste 'berg' beklimmen op onze tocht en tevens het hoogste punt van Nederland die wij zouden tegenkomen, namelijk de Sint Pieterberg.
Hier eindigt het Pieterpad dat bij onze noorderburen nog meer bekend is dan de GR5. Velen die vanuit Nederland de GR5 aanvatten doen dit vanaf dit punt. Wij vonden dit vrij vreemd aangezien het officiële beginpunt van de GR5 in Nederland aanvat in Hoek van Holland aan de Noordzee.
Deze plek voelde toch speciaal aan omdat er al velen hier hun GR5 avontuur aangevat hadden.




We vervolgen onze weg en komen een fietser tegen die ons tracht te overtuigen om de route even te verlaten om de mergelgrotten in de buurt te bekijken. We bedanken hiervoor aangezien we nog een heel eind te gaan hebben. Twee dagen later gaat een jong Duits koppeltje wel de grotten in en geraken verdwaald in de kilometers lange gangen. Zouden zij ook overtuigd geworden zijn van deze fietser ? ( Ze worden op tijd teruggevonden, uitgedroogd maar toch levend... )
Het laatste gedeelte van Nederland volgen wij via een soort van panoramaweg met zicht op Kanne.


We dalen licht af en realiseren ons dat Nederland achter ons ligt. Zonder grenspaal was dit moeilijk waar te nemen maar op de kaart zagen we dit achteraf dus wel.
In Kanne moeten we nog maar eens het 'Albertkanaal' oversteken en doen daar onze laatste kilometers op Vlaams grondgebied.



We hebben opnieuw een belangrijke mijlpaal in ons avontuur bereikt : We zijn het Nederlandstalige gedeelte uit en begeven ons nu in Wallonië.
Via een klein weggetje worden we naar Eben-Emael geleid en langs de kant worden we uitgenodigd naar een brasserie even verderop.
Brasserie 'Moulin Loverix' was echt wel een aangename stop en bood een mooi kader met zijn watermolen die je binnen ook kon bekijken. Deze bevindt zich op 100 meter van de GR route aan de 'Geer' en juist aan de ingang van het beruchte Fort van Eben-Emael.



We stijgen hierna richting een zeer vreemd bouwwerk : 'Tour de Eben-Ezer' Het leek ons eerder gesloten want er was niemand waar te nemen.
Het zag er wel vrij indrukwekkend uit.


Na deze forten en torens is het weer tijd voor wat rustige natuur en we bereiken een mooi plateau met een weids uitzicht tussen de akkers met koren en koolzaad.




We bereiken Halembaye , een gehucht van Haccourt' waar men trots is dat de GR5 hun grondgebied doorkruist. De paden zijn hier dan ook in onberispelijke staat. Best want we moeten hier een heel steile afdaling ondernemen richting Haccourt...


We beslissen dezelfde tactiek toe te passen als gisteren en gaan nog een stuk verder dan voorzien om de etappe voor morgen in te korten. Achteraf bekeken waren we blij met deze beslissing want het is een gedeelte dat een korte klim en afdaling kent die weinig bijdraagt tot de tocht. Niet echt goed om de dag te beginnen...
We komen aan bij onze B&B 'La Picoterie' (Rue de Tongres 216, 4884 Oupeye : 0032498733842 ).
Het is een oud huis/boerderij en de gastvrouw begroet ons hartelijk.
We blijven s'avonds eten en mogen proeven van de lokale specialiteit : Luikse bouletten.
Het kan mij niet echt bekoren, de Luikse zoete stroop bij vlees is een rare combinatie...
We blijven nog een tijdlang praten met de gastvrouw en gastheer en gaan dan naar onze kamer.
We hebben het gevoel terug in de tijd gekatapulteerd te zijn. Op zich niet erg ware het niet dat het bed onbeslaapbaar was. Hoe ik ook draaide en keerde ik kon de slaap maar niet vatten. Verschrikkelijk !!!



Dag 17 (do 30-7-2015) : Haccourt - Barchon = 24,9 km

Na een verschrikkelijke nacht staan we beiden gebroken op met stramme spieren en ingezakte rug. De gastvrouw vroeg aan het onbijt of we goed geslapen hadden en uit beleefdheid knikken we en proberen het onderwerp te vermijden. Ze vroeg het nog eens alsof ze het niet kon geloven dat we goed geslapen hadden. Dit zei dus veel hé...
We nemen afscheid en vervolgen onze weg al vlug langsheen het, je raadt het nooit, 'Albertkanaal'. Het is de laatste keer en we gaan via de 'haven van Visé' naar de Maas toe. Bij de ingang van de 'haven' vinden we een 30-tal ganzen waarvan enkelen niet zo gelukkig zijn dat we ze kruisen met blazen als waarschuwing tot gevolg. We haasten ons maar vlug verder...



Alhoewel we nog maar 1 uur aan het stappen zijn hebben we allebei al nood aan een korte pauze. Deze kunnen we al goed gebruiken na een slechte nacht. Koffietijd !!!
Visé komt juist op tijd.
We gaan Visé door en moeten stijgen via een steile trap naast de kerk en verder naar een hoger gelegen deel van deze gemeente.


We dalen opnieuw af naar Dalhem en steken via een weide door naar deze plaats die bekend is om zijn oude pittoreske huizen. We moeten zelfs onze weg vervolgen door een huis onderlangs te passeren.





We zijn het gehucht Fenneur juist gepasseerd als we af te rekenen krijgen met een stortbui. Vlug de regenjas en broek aan en we beslissen het ergste af te wachten onder een boom. De weg was veranderd in een rivier dus wachten was de beste optie.
De bui was hevig maar stopt na 15 minuten en we vervolgen onze weg langs een zeer lang bospad.


We rusten even uit na de E40 te kruisen en zien een andere wandelaar de weg vragen aan de lokale bevolking. Ze passeert ons en keert na enkele meters terug omdat ze verkeerd gelopen was. Bij haar 2de passage vraagt ze waar wij heen gaan. We leren dat zij gestart is in Leiden en alleen naar Rome op weg is. We wensen haar veel geluk toe en ze loopt verder. Na enige tijd keert ze opnieuw terug omdat ze weer verkeerd is gelopen. We vragen ons af of ze ooit Rome zal bereiken op deze manier...
De wolken worden dreigender en we hopen een café tegen te komen in Saive. Alweer geen geluk en we schuilen opnieuw voor een immense stortbui in een bushok.
We pikken de route terug op en komen een bakkerij tegen waar we extra calorieën aankopen in de vorm van lekkere wafels. Tussen de bomen zien we een toren waarvan ik denk dat het een overblijfsel is van 'Chateau de Méan' maar dat ben ik niet zeker.


Om onze B&B te bereiken moeten we van de route af via een landweg naar een drukkere baan. Deze landweg verandert ineens in een veld dat we via de GPS doorkruisen naar waar we moeten zijn.
We steken de drukke baan over en moeten langs een parkeerterrein de autostrade over.
Gouden tip : als je dezelfde B&B zou gebruiken , loop dan verder naar het kruispunt met de Gr412 en keer dan terug richting de B&B !!!
De B&B ' Entrelacs' (Rue Heuseux 101-2, 4671 Barchon/Blégny : 0032498733842) is een oude pastorijwoning die volledig is omgebouwd tot een prachtig verblijf. We wanen ons in een 5 sterren hotel ( zeker na gisteren ! ) . De gastvrouw is extreem vriendelijk en behulpzaam en biedt zelfs nog een rit aan naar een dichtbijgelegen restaurant. We zijn doodop dus bedanken haar voor het aanbod en eten een gevriesdroogde maaltijd op die we mee hadden op onze kamer. Deze nacht slaap ik extreem goed !

Dag 18 (vr 31-7-2015) : Barchon - Banneux = 24,1 km

Na een superontbijt nemen we afscheid van de sympatieke gastvrouw en gaan opnieuw op weg. We beslissen om niet langs dezelfde weg te gaan maar een veiligere route te nemen. We begeven ons richting GR5 via de GR412 en hebben zo ongeveer 500 meter GR5 overgeslagen. We kunnen ons erbij neerleggen. Soms moet je voor de verstandigste oplossing kiezen nietwaar...
We zijn al vlug in weids akkergebied en hebben een mooi zicht op de bekende mijnterril van Retinne die met zijn 96 meter de hoogste is van Wallonië.


Via een asfaltpad gaan we in dalende lijn naar het dal. Dit asfaltpad is een klein stuk van een uitgebreid fiets- en wandelnetwerkwerk waarbij men oude spoorlijnen vervangen heeft door deze asfaltpaden. Het merendeel gaan deze door mooie stukken natuur. 



Helaas had deze ondergrond een nefaste uitwerking op mijn gestel. Het was niet mijn gevreesde probleem aan mijn linkervoet waar ik last van had maar nu speelde mijn rechterhiel en achillespees mij parten. Het was alsof er een botje verschoven was. Vrees voor links en last aan rechts. Begrijpen wie begrijpen kan...
Eens in het dal moesten we grote delen van weiden met koeien doorkruisen en ook kleine bospaadjes volgen waardoor de pijn grotendeels wegebte maar niet helemaal verdween...




Alvorens Soumagne te passeren hadden we opnieuw een klim en kregen we een mooi uitzicht over het landschap.

Onderweg naar het kleine gehucht Saint-Hadelin met zeer authentieke huizen moesten we een klein pad volgen met braamstruiken vol doornen. Dit was een voorbode wat nog komen zou voor de volgende dagen. 



Olne was de volgende stop op onze weg en we kochten nog vlug wat koekjes in een tankstation om onderweg op te eten.
Ook een apotheek gingen we binnen en probeerden uit te leggen dat we lippenbalsem zochten omdat Els haar lippen uitgedroogd waren. Na heel wat Frans gestommel ( niet simpel als je het woord voor lippen bent vergeten ) antwoordde de apotheker ons in vloeiend Nederlands. Hilariteit alom...
Hierna begonnen we aan een lange afdaling richting Nessonvaux. Door de regen van gisteren was deze passage niet gemakkelijk. De wegen door de bossen en langs de weiden waren herschapen tot een modderige brij. Toch hadden we soms een mooi uitzicht op een landschap dat duidelijk golvend begon te worden.


Alvorens Nessonvaux binnen te wandelen moesten we een trap afdalen tussen de huizen waarbij geen enkele trede gelijk was en er soms wel 40cm ruimte leek te zitten tussen de volgende trede.
Echt speciaal...
We staken de brug over van de 'Vesdre' en hielden halt aan het eerste café dat we tegen kwamen.
Daar waren er al enkelen het weekend aan het vieren ook al was het nog maar half 2 op vrijdagmiddag...


Als we Nessonvaux verlaten doen we dit onder een spoorwegbrug waar afstanden op aangeduid staan. Volgens ons klopt dit niet echt en zijn die afstanden misschien in vogelvlucht berekend want we hebben nog meer kilometers voor de boeg dan hier staat aangegeven.


We zetten de laatste afdaling van de dag in richting Fraipont met zijn oude spoorwegtunnel en vatten daar aangekomen na een vlak stuk de steile klim in naar onze eindbestemming namelijk Banneux.



De klim was best pittig en door de grote hellingsgraad komt er veel druk op mijn rechterhiel met achillespees te staan. Echt een pijnlijke ervaring die me doet vrezen voor de komende dagen.
Ik ben wel al blij dat mijn linkervoet het zo goed houdt. 
In Banneux kom je terecht in alweer een bedevaartsoord die zeer groots aandeed maar waar niet zo veel mensen waren.



Je kon wel merken dat dit ooit zeer druk bezocht werd aan de grote hoeveelheid hotels en religieuze boetieks maar het bezoekersaantal is niet meer zoals het geweest was waardoor we een gevoel van verval kregen.
Dit gevoel werd pijnlijk duidelijk toen we in onze slaapplaats aankwamen.
In hotel "La Chapelle" ( Esplanade 52, 4141 Banneux : 003243608217 ) werden we niet zo vriendelijk ontvangen door een zeer jonge werknemer. Het was alsof ze de zaak tegen haar zin uitbaatte. De kamer was afgeleefd met een douche waar de stang van de muur bengelde maar voor die prijs konden we toch niet klagen.
Het avondeten was niet slecht en de porties waren gigantisch ! Maar ook hier geen glimlach hoor !!!
We kropen vrij vroeg onder de wol want de volgende dag staat er een pittige etappe gepland naar Spa.

Dag 19 ( za 1-8-2015 ) : Banneux - Spa = 19,1 km

Na ons ontbijt lopen we nog langs het bedevaartsoord dat al enkele bezoekers telt. Nu pas wordt de grootte ons duidelijk. Maria had hier nochtans bij haar verschijning gevraagd om 1 bescheiden kapelletje op te richten. Het is iets groter geworden...
We worden wat eigenaardig aangekeken want in plaats van het te bezoeken lopen we langs de rand van het domein het een modderige bosweg in.


We komen door enkele stukken bos en 1 drukke weg op een plateau waar we een schitterend uitzicht hebben over de streek. Alweer een dag met mooi wandelweer in het vooruitzicht maar ook met hogere temperaturen.


De temperaturen stijgen en het zweet drupt ons af terwijl we de afdaling inzetten naar La Reid. Onderweg vinden we een bank in de schaduw waar we gretig gebruik van maken om een eerste pauze in te lassen. We zijn al goed gevorderd en vandaag hebben we een rustdag met iets minder dan 20km af te werken.


In La Reid stappen we even van de route af en vinden een café waar we iets drinken en ons ook informeren naar een eventuele plaats om te eten. De gigantische hoeveelheid vliegen die ons blijven belagen dwingt ons vlug verder te gaan. De bazin vertelde ons dat even verderop een bakkerij open was waar we wel iets konden vinden om te eten.
We kopen daar boterkoeken en besluiten die buiten La Reid op te eten. Na de kerk te passeren stijgen we weer en voelen dat de hitte nu toch echt wel hevig wordt.


Boven La Reid eten we de boterkoeken op met uitzicht over Spa dat we al in de verte kunnen zien liggen.


Ons pad loopt echter niet recht naar Spa maar maakt een vreemde bocht weg van Spa en maakt dat we de laatste kilometers in noordelijke richting moeten lopen. Dit voelt vreemd aan ...
Ineens de zon in de rug en verder weg van de Middellandse zee...
We moeten afdalen richting het volgende dorp namelijk Winamplanche. We doen dit via een zeer smal pad met aan de ene kant prikkeldraad en de andere kant overgroeide braamstruiken met doornen.
Geen plezante ervaring !


Eens Winamplanche bereikt moeten we een klein stroompje oversteken : L'eau Rouge.


We beginnen aan de laatste klim van de dag en zien in de verte de schaduw van de bomen lonken.
Eerst nog een lang pad door de velden waar door de hitte veel geuren vrijkwamen van de kruiden en gewassen naast de baan. Het gaf een zeer zuiders gevoel.


We bereiken het bos dat ons nu noordwaarts laat gaan richting Spa. Door slechte bewegwijzering lopen we hier een tijd op een verkeerd pad dat evenwijdig met het officiële pad loopt.
Een korte doorkruising van het bos en we zijn terug op het juiste pad.
De koelte van dit bos doet echt wel deugd...


Als we het bos uitkomen wandelen we pardoes de drukte van Spa in. Veel verkeer en goed gevulde terrassen maken hier de dienst uit. Het duurt niet lang eer we ons hotel ( Hotel Le Relais, Place du monument 22, 4900 Spa : 003287771108 ) gevonden hebben maar er is niemand aanwezig en geen receptie te vinden. We duwen op de deurbel en ineens komt er iemand van de winkel naast het hotel ons binnenlaten. Een beetje vreemd...
Ze toont ons de kamer die erg geriefelijk is maar jammer genoeg op de 3de verdieping gelegen is juist onder het dak. Met deze hitte van de dag is het echt wel warm op de kamer.
s'Avonds trekken we er op uit en doen nog een klein rondje door Spa en gaan iets eten bij een Italiaans restaurant. Morgen staat de koningin-etappe op het programma. Vlug onder de lakens dus...

Dag 20 ( zo 2-8-2015 ) : Spa - Logbiermé = 25,9 km

Het ontbijt startte vandaag normaal gezien om 8u maar de gastvrouw was nog naar de bakker en liep wat achter omdat er iemand nieuw moest beginnen. Een beetje jammer maar de vertraging viel nog wel mee. We hadden er voor betaald dus was ik niet van plan vroeger te vertrekken.
Na dit ontbijt gingen we vlug nog wat inkopen doen in een supermarkt op 50m van ons hotel die op zondag ook open is. Echt wel handig...
De route leidt ons door Spa via het casino het centrum uit en al vlug klimmen we tot hoog boven de stadskern.


We zijn opgetogen omdat we toch opnieuw in zuidelijke richting mogen stappen. Na een vrij steile klim komen we in een bosrijke omgeving waar we een klein beekje ('La Picherotte') stroomopwaarts moeten volgen. We stijgen hierdoor ook nog verder zonder hier veel van te merken. Het stijgen is vrij langzaam en de mooie omgeving, die ons al een beetje aan 'la petite suisse' in Luxemburg doet denken, doet alle gevoel van inspanning teniet.


Hierna volgen we zeer lange uitgestrekte lanen waarbij de sportvliegtuigen 'rakelings' over de bomen overvliegen.


We komen uit in een prachtig uitgestrekt heidegebied genaamd "Fagne de Malchamps". Kronkelende wegen die vaak verhoogd zijn door houten overgangen leiden ons naar een uitkijktoren die een mooi beeld geeft over de omgeving. Vanuit die toren kunnen we ook zien waarom die sportvliegtuigen constant aan en af vlogen : parachutisten aan het werk...




Het is hier heel mooi en rustig maar we gaan verder want ook vandaag hebben heel wat kilometers af te malen.
Als we het heidegebied verlaten hebben moeten we door een modderig pad, dat heel wat behendigheid vereist om niet uit te glijden, verder naar Andrimont.



We passeren Andrimont, Ruy en Exbomont zonder stoppen want deze zijn eerder gehuchtjes zonder enige dorpskern.
Door een bos komen we uiteindelijk uit aan een grote weide die we moeten oversteken en die ons in dalende lijn naar Stavelot zal voeren. Het pad was tijdelijk verscholen onder bosafval en we dalen af via deze weide maar nog steiler dan de bedoeling was. Het kan maar uitdagend genoeg zijn hé. 


Intussen brandt de zon echt wel hevig door en de verwachtte 28°C wordt ruimschoots bereikt of zelfs overschreden. Via een donkere tunnel waarvan de helft uit een beekje bestaat staan we plots in het centrum van Stavelot.


Hier houden we ruime tijd halt om de vochtreserves terug op peil te brengen en koelte te zoeken in de schaduw.
Stavelot heeft zeker zijn charme en is wel het bezoeken waard denk ik.
We passeren een zeer oud klooster waar tentoonstellingen doorgaan maar we moeten verder en na de oversteek van de "Amblève" lopen we Stavelot terug uit via een snel stijgend en smal pad met ook hier weer veel doornen...



Dit was tevens ook de laatste klim van de dag en we zijn nu op het hoogste punt van onze tocht : 670m !
Van hieruit hebben we een uitstekend uitzicht over de omgeving.


We komen iets later aan bij onze overnachtingsplek : Het natuurvriendenhuis "Les Gattes" ( Logbiermé 35, 4980 Trois-Ponts : 003280864316 ).
We blijken de enigen te zijn die hier vandaag overnachten en hebben dus onze slaapzaal voor ons alleen. Da's pas luxe :-)


De vrijwilliger die deze plaats open houdt geeft een ietwat ongeïnteresseerde indruk en houdt zich duidelijk afzijdig. 
s'Avonds laat komen er nog een 7-tal vrienden van hem ter plaatse om een bbq te houden met vooral heel veel alcohol.
Nu is het aan ons om ons wat afzijdig te houden en we besluiten maar vroeg onder dekens te gaan.
Ik kan wel nog genieten van een mooie zonsondergang vanuit onze kamer op deze mooie plaats...


Dag 21 ( ma 3-8-2015 ) : Logbiermé - Braunlauf = 23,8 km

Omdat de weerdiensten aangaven dat het vandaag 32°C zou worden vertrokken we dus zo vlug mogelijk om in relatieve koele temperaturen al wat kilometers af te malen.
Onze slaapplaats lijkt verlaten behalve de enorme berg lege bierflesjes in de keuken is niets of niemand te bespeuren.
Ik leg de sleutel op 1 van de tafels en aangezien ik gisteren alles al afgerekend had vertrekken we direct.
Om 7u waren we op pad en zelfs nu was het al vrij warm... Dit belooft ...
De tocht begint door brede onverharde wegen door bossen en na enige tijd nemen we een vlugge pauze om te ontbijten.


Na dit gedeelte door de bossen arriveren we in Vielsalm en intussen is het al ferm warm aan het worden.
We komen uit aan een supermarkt waar we inkopen doen en we enkele mensen naar ons zien kijken in het passeren. Ik denk dat we na enkele dagen toch zo fris niet meer voor de dag komen...
Recht tegenover de kerk is een brasserie met een mooi terras dat zicht heeft op het stuwmeer.
We maken het ons gemakkelijk en nemen plaats maar er komt al heel vlug iemand  buiten om te zeggen dat ze pas binnen een half uur open zijn. Heel jammer want dit zou een mooie plek geweest zijn voor een eerste pauze.



We stappen bijna het centrum buiten en naast een volgende supermarkt zien we een café dat wel open is. Het ziet er een pak minder gezellig uit maar mijn rechtervoet speelt terug op en ik kan echt wel rust en een koffie gebruiken...
In de café waren 2 grote kooien met parkieten en kanaries die veel kabaal maakten dus van pauze was er wel sprake maar van rust helemaal niet !
Hierna beginnen we aan een steile klim terwijl het ondertussen zeker al 30°C is. We trachtten zo veel mogelijk schaduw op te zoeken en voldoende te drinken en te eten om op kracht te blijven.


Op een bepaald moment kwamen we een grote waterplas tegen in het midden van de weg die eigenlijk een verlengde is van een beek. Ik had deze al gezien op foto in de topogids en op het internet bij andere blogs.
In realiteit kan je die wel gemakkelijk oversteken via een brugje alhoewel erdoor marcheren geen probleem zou geweest zijn in deze hitte.


De zon staat nu op zijn hoogste en we gaan al zwetend verder door bossen en velden richting Commanster.
We hopen daar iets tegen te komen om te eten/drinken of op zijn minst een zitplaats om te rusten.
Niets/rien/nada ! Er is een oud kasteel : "Le vieux Château de Commanster" maar dat is enkel geopend in het weekend.



We zetten ons dan maar op een klein trapje aan de zijkant van de kerk. Na 15 minuten draait de zon verder waardoor we opnieuw uit de schaduw zijn en we beslissen dan maar verder te stappen.
We hebben nog 5km voor de boeg naar Braunlauf waar onze volgende slaapplaats is. Helaas is dit volledig via asfaltwegen die een ware aanslag zijn op mijn rechtervoet. Mijn gevreesde blessure aan de linkervoet speelt hier ook terug op en de moraal is aan het zakken.
De hitte doet er nog een schepje bovenop...
Eens aangekomen in onze B&B"De Oase" ( Braunlauf 47, 4791 Braunlauf : 003280570923 ) probeer ik wat Duits te stommelen maar dat lukt niet zo goed. De gastvrouw antwoordt ons in gezapig West-Vlaams ! Wat een geluk !
Ze brengt ons naar onze kamer die zeer mooi ingericht is met oog voor detail. Wij krijgen de Salvador Dali kamer met allemaal reproducties van de kunstenaar.
s'Avonds brengt ze ons met haar auto naar Sankt-Vith waar we in restaurant "Napoli" heerlijke Italiaanse specialiteiten eten. Nadien pikt ze ons terug op. Wat een service !!! Dit is een top B&B op alle vlak.

Dag 22 ( di 4-8-2015 ) : Braunlauf - Ouren = 24,6 km

Toen we vandaag opstonden en naar buiten keken dachten we dat we tijdens de nacht naar een ander land verhuisd waren. Gisteren zon en 32°C en vandaag regen en 15°C. Van extremen gesproken !
We nemen de tijd voor het ontbijt en wachten nog wat op onze kamer tot het stopt met regenen.
We vertrekken zeer laat vandaag en bij het afscheid van onze supervriendelijke gastvrouw wenst zij ons een goede wandeldag en wenst ze ons ook wat sterkte toe. De weerberichten zijn ons niet gunstig vandaag ...
Het begin van de dag bestaat uit opnieuw veel asfaltwegen en brede grindwegen. De pijnlijke kwaaltjes ( bij ons beiden ) van gisteren steken opnieuw de kop op. 


We bereiken een stuk bos met modderige paden maar dat kan ons niet deren. Onze voeten krijgen nu extra demping en de pijn vermindert. 


Na dit stuk bos komen we uit bij een boer die zijn jonge koeien komt voederen. We krijgen een goeiedag terug maar hij bekijkt ons toch met een bedenkelijke frons op zijn gezicht. Het is niet bepaald mooi wandelweer hé...
Het uitzicht is wel mooi en lijkt allemaal frisser na de regenval.


We moeten opnieuw veel asfaltwegen afmalen en dit is iets wat we nu echt niet weten te appreciëren. We kijken dan ook reikhalzend uit naar de eerste mogelijk stopplaats , namelijk Burg-Reuland. Dat lijkt maar niet dichterbij te komen. We moeten een zeer lange, geleidelijke afdaling doen naar dit dorp. We gaan het eerste hotel/resto binnen maar daar kunnen we enkel drinken. De rust doet ook deugd en konden we goed gebruiken.
We geraken aan de klap met een duo uit Limburg die met de Vespa erop uit trekt en de Moezelstreek verkent. We gniffelen wat als ze beginnen te vertellen over een zeer zware tocht die ze ondernamen met de motor. Toen ze vroegen wat onze plannen waren trokken ze nogal grote ogen en wensten ons veel geluk op onze verdere reis.
We lopen hierna Burg-Reuland binnen en bezoeken in spoedtempo de binnenplaats van deze ruïne.



We worden via de buitenmuren naar beneden verder geleid en zien een bakkerij/brasserie waar we halt houden om iets te eten. De wolken trekken opnieuw samen en het duurt niet lang eer het opnieuw pijpenstelen begint te regenen.
We eten daar want ook daarzat het vergeven van de vliegen. Het was alsof deze allemaal evengoed schuilden voor de regen.
De regen neemt na verloop van tijd af tot een miezerige regen. We beslissen toch verder te gaan.



We zijn nog maar enkele honderden meters verder en de regen barst opnieuw in alle hevigheid los. We doen een steile klim en kijken vooral naar onze eigen voeten in een poging niet te veel regen in het gezicht te krijgen.
Hierdoor missen we de aanduidingen dat we moeten afslaan. De aanduiding was ook niet zo duidelijk door een splitsing met de GR56 maar in dit weer verkeerd lopen is niet echt aangenaam. We beginnen aan een zeer steile klim, recht de berg op. Het stijgingspercentage is moordend...
We ploeteren enkele kilometers verder door een mooie vallei waarvan ik geen foto's heb omdat de regen maar bleef komen. 
Halverwege stopte de regen even en Els wisselt hier haar kousen. Die zijn helemaal doorweekt in die mate dat ik ze kan uitwringen als een dweil. 
Het blijft nu kalm verder regenen en we ploeteren door de bospaden die extreem modderig geworden zijn. Eens we het bos verlaten stopt het met regenen en krijgen we een mooi uitzicht over heide en lager gelegen velden en dorpen.



We dalen verder af naar de vallei en komen de eerste keer de bewegwijzering tegen die we in Luxemburg gaan moeten volgen.
Daar wordt geen gebruik gemaakt van de bekende wit-rood markeringen maar verschillende andere markeringen.
Het eerste deel is de gele bol die we moeten volgen en is de route : "Sentier de L'Our".


Alvorens Ouren binnen te lopen komen we eerst in het gehucht Peterskirche en ik ga daar al op zoek naar ons hotel.
Ik zie veel wegwijzers naar allerlei hotels maar de onze is er niet bij.
Om zeker geen extra kilometers te moeten doen vraag ik de weg aan iemand die buiten een ander hotel een sigaretje aan het roken is. Hij is zelf toerist en vraagt de baas van het hotel erbij.
Die bekijkt ons vreemd als we zeggen waar we heen moeten.
Verderop komen we dan aan in ons hotel ( Hotel Dreilanderblick , Ouren 29 , 4790 Ouren : 003280329071 ) waar we een gastvrouw tegen komen die ons op dezelfde manier aankijkt als de hoteleigenaar van eerder. 


We begrijpen de schrikreactie en doen direct onze schoenen uit. We zien er niet uit na zo'n dag ploeteren.
Onze kamer is extreem ruim en we genieten s'avonds van een lekkere maaltijd. De hoteluitbaatster is enkel goedlachs als we haar goedenavond wensen. 
We laten het niet aan ons hart komen en genieten van de nachtrust...

Dag 23 ( wo 5-8-2015 ) : Ouren - Untereisenbach = 24,9 km

s'Morgens gaan we eerst nog even naar een hengelsportzaak/kruidenier op 50m van ons hotel om even inkopen te doen.
Dan gaat het al vlug fout. Ik ben zeker dat we de nieuwe bewegwijzering mogen volgen ( gele bol ) en we lopen van onze weg. Els had dit vlug door zodat we konden corrigeren. Gelukkig maar want gisteren zit nog wat in de benen. Overbodige kilometers gaan we toch niet maken...
We steken de "Our" over via een brug terwijl het nog zeer mistig is. Het geeft een surrealistisch gevoel.


Een beetje verder bereiken we het "Europa-monument". Dit geeft tevens ook het drielandenpunt aan tussen België, Duitsland en Luxemburg. 


Het echte drielandenpunt ligt echter een beetje verder in het midden van de "Our".
We lopen nu dus België buiten wat toch wel een speciaal gevoel geeft...
Vanaf nu moeten we dus wel de nieuwe bewegwijzering volgen.
Op dat moment trekken de mistbanken op en onthult de grens Luxemburg en Duitsland zich via de Ourvallei.


Nu volgen we kilometers lang de "Our". We lopen soms pal naast de rivier en even later stijgen we er weer bovenuit. De weg verloopt in een golfbeweging als het ware.



Als ik het hoogteprofiel van deze dag bekeek dacht ik dat deze dag vrij rustig ging zijn. Door opnieuw temperaturen ronde de 30°C en de vele korte klimmen en dalingen werd deze dag toch heel wat zwaarder dan gedacht.
Op een bepaald moment laat ik een zeer grote roofvogel opschrikken die aan de oeverkant zit en hij vliegt 2 meter voor ik hem bereik terug weg. Ik was evenzeer geschrokken als hij van mij...
De eerste stop van de dag maken we in "Tintesmillen" op een camping waar we zeer wantrouwig onthaald werden.
Het was alsof ze dachten dat we gingen vertrekken zonder te betalen.
Ik laat me dan ook van mijn voornaamste zijde zien...


Zo speciaal was deze stop nu ook weer niet want Els kreeg zelfs lauwe fruitsap voorgeschoteld.
Niet echt aangenaam op zo'n warme dag...
We trekken vrij vlug verder door het prachtige Ourtal en volgen momenteel 3 bekende routes : "Sentier de L'Our" (gele bol) , "Rijn-Maas" route (witte golf) en "Sint-Jacobsroute" (gele schelp).


De vallei van de "Our" is werkelijk prachtig en rustig. Ik had verwacht veel wandelaars tegen te komen maar dit is niet het geval.


We blijven langs de "Our" verder wandelen en doorkruisen ook soms nog stukken bos als je iets verder van de rivier afwijkt.


De weg stijgt gradueel met soms wat steilere stukken en opeens zien we Dasbourg-pont aan Luxemburgse zijde en Dasburg aan Duitse zijde liggen in de verte.


Daar houden we de volgende stop bij een tankstation om onze watervoorraad aan te vullen ( met dit weer is 1 liter water op voor je het beseft ).
Ook nemen we even de tijd om aan een aansluitend café te pauzeren.
Mijn rechtervoet en achillespees kunnen dit appreciëren want door te stijgen komt er steeds spanning op te staan en dit doet geen deugd !
We proberen ook al eens uit te vissen hoe de busservice werkt maar geraken niet veel wijzer.
We zien later wel...
Hierna worden we voor de eerste keer geconfronteerd met het feit dat onze route soms langs een hoofdweg loopt die echt wel gevaarlijk is aangezien je weinig uitwijkmogelijkheden hebt en sommigen echt wel hard doorrijden.


Ik probeer aan Duitse zijde ook de ruïne te bekijken zonder mijn ogen te veel van de weg te houden.


Dit gedeelte duurt echt wel heel lang, zeker als je niet 100% op je gemak loopt. Ik ben dan ook heel blij als we terug van de drukke baan mogen. We stijgen vrij fel naar een hoog gelegen plateau waar de zon fel doorbrand.


Het laatste stuk bos heeft nog een verrassing in petto. Door het slechte weer van gisteren ( veronderstel ik ) zijn er veel bomen omgewaaid en naar beneden gekomen.
We hadden geluk dat onze route de ene kant van het riviertje liep en niet de andere kant anders zou er wat acrobatenwerk bij te pas gekomen zijn...


Als we beneden zijn moeten we bijna direct terug stijgen en dit is de steilste klim van de dag.
We komen doodmoe en compleet bezweet boven op het uitzichtpunt "Gaislay" waar weinig te zien is door bomen die het zicht belemmeren. Jammer...
We dalen dan via een 'bergrug' naar beneden.


Eens beneden moeten we alweer een gedeelte via dezelfde drukke baan verder. We zijn nu aangekomen aan het einde van de route die ik voor vandaag uitgestippeld had, namelijk "Obereisenbach" waar een oude kapel (1691) staat aan de bushalte.


We bekijken daar het busschema en zien dat we nog 50 minuten moeten wachten en besluiten nog verder te gaan naar een volgende bushalte.
Na een klim en afdaling zijn we nu in "Untereisenbach" en hebben nog steeds 40 minuten te wachten op onze bus. We beslissen dan maar om iets te gaan drinken recht tegenover de bushalte. Na zo'n hete dag mag dat wel...
De bus brengt ons naar "Vianden" waar we moeten overstappen op een andere bus want ons hotel ligt iets buiten de stadskern.
Het hotel ( Hotel Nagel, Route De Bettel 2 , 9415 Vianden : 00352834505 ) wordt onze slaapplaats voor 2 nachten en heeft meer weg van een motel dan hotel maar dat geeft dan ook een speciale charme aan de plaats nietwaar.
Opnieuw zitten we op de bovenverdieping en is het snikheet op de kamer. s'Avonds eten we daar ter plaatse een spaghetti die spotgoedkoop was en die immens groot was. Superlekker !

Dag 24 ( do 6-8-2015 ) : Untereisenbach - Vianden = 23,7 km

Deze morgen vlug ontbeten omdat we opnieuw 2 bussen moeten nemen. We moeten in "Vianden" 35 minuten wachten op de volgende bus die ons opnieuw naar ons eindpunt van gisteren moet brengen. Het is een verademing om met een veel lichtere rugzak te kunnen lopen maar voelt ook vreemd aan omdat je dat na al die dagen toch al gewend geraakt...
We stijgen vanuit "Untereisenbach" omhoog naar een eerste plateau. De klim is vrij lang en loopt een groot stuk via asfaltwegen. Dit zijn 2 zaken die ik niet graag heb omdat ik daardoor vrij vlug last krijg van die verdomde rechtervoet. 


 Het is dan opnieuw een verademing om eindelijk de afdaling in te zetten via een grindweg die overgaat in een bospad. Godzijdank !


Het is opnieuw zeer warm aan het worden en ons tempo over een 'bergkam' doen we dan ook op het gemak ook al is dit een afdaling.


Groot is de teleurstelling als we merken dat beneden in het gehucht'Gemünd" er niets is om even te pauzeren ook al staat er in de topogids van wel. Onze drank die we bij hebben slinkt vrij snel en wordt ook warm.
Opnieuw een klim dan maar richting volgende kans. Hier krijgen we een uitzicht over de vallei met in de verte "Stolzembourg". 


In het centrum aangekomen ploffen we ons dankbaar neer aan een café in de schaduw. Tweemaal hoera !!!
We drinken daar elk 1 liter water en vullen onze drankvoorraad aan. 


Na "Stolzembourg" gaat het opnieuw steil omhoog en we worden getrakteerd op het tot hiertoe mooiste uitzicht over de Ourvallei.


We komen in de afdaling in de problemen omdat de weg schijnbaar eindigt in een veld vol netels, doornen en distels. Een echt oerwoud. Els loopt voorop en volgt een bijna verdwenen 'pad' van platgetrapt onkruid. Ik voel dat we de verkeerde richting uitgaan en keer terug enkel en alleen vertrouwend op de GPS. Na enkele meters zien we de uitgang uit dit labyrinth. Volledig gestoken en geschaafd zetten we onze tocht verder...


We beginnen nu aan de zwaarste klim van de dag en meteen ook naar het hoogste punt van de dag : "Niklosbierg" . 
Als we uiteindelijk boven geraken zien we een amateuristische versperring met enkele takken bij het begin van dit pad. Was dit de reden dat het pad onbegaanbaar geworden was ? Waarom was dat dan niet afgezet langs de andere kant ? We zullen het nooit weten...


Ook al waren we serieus vermoeid ik wou toch nog een toren omhoog om uit te kijken over de waterkrachtcentrale op de top van deze berg.
Het was niet zo heel spectaculair... Een grote waterbassin waar men water op de zijwanden moest spuiten omdat het zo heet was.


We vervolgen onze weg langs de buitenkant van deze waterkrachtcentrale en de wind blaast watermist over de rand naar beneden. We krijgen op deze manier een zalige douche !
Deze was zeker welkom bij deze temperaturen en zeker omdat we aan de laatste klim van de dag begonnen.
Eens boven kregen we opnieuw een supermooi uitzicht en wilden hiervan genieten maar agressieve wespen beslisten er anders over. Maken dat we weg zijn dus...



We beginnen nu aan een langgerekte afdaling naar "Vianden" waarbij we het bekende kasteel passeren. Echt wel indrukwekkend van nabij !
We komen nu ook veel dagjestoeristen tegen op weg naar dit kasteel. We herkennen onszelf hierin van enkele jaren geleden toen ook wij de kabelbaan namen om hogerop te geraken.





Zo komen we ineens terug uit aan ons 'motel'. Morgen wacht ons de laatste korte wandeling naar "Diekirch".

Dag 25 ( vr 7-8-2015 ) : Vianden - Diekirch = 15 km

Vandaag is de laatste dag en we nemen ons voor het rustig aan te doen. De eerste plaats die we aandoen is "Bettel" dat bekend staat om zijn veelkleurige huizen. Ik vond het gerestaureerde treinstation echter leuker om aan te zien.


Hierna beginnen we aan een langgerekte klim naar de "Marxbierg" nabij "Longdorf", een slapend dorpje op een mooi plateau.
We kunnen hierna opnieuw schuilen voor de zon in een bos want deze brandt opnieuw heel hevig.
Tijdens de wandeling door dit stille bos komen we ineens een open vlakte tegen die ons de laatste keer een aanblik geeft van de ruime omgeving met "Bettendorf" in de verte.

 
Het is hier langzaam afscheid nemen van rust en kalmte want voor we het weten zijn we in rechte lijn met ons einddoel. Ons tempo ligt enorm hoog. Kan het zijn dat we fitter worden en deze manier van reizen gewoon worden ? Leuk gedacht eigenlijk ...
De laatste afdaling in onder een verschroeiende zon richting "Gilsdorf".


Eens beneden komen we terecht in een verkeershorror ! Een extreem drukke baan die we moeten volgen tot aan "Gilsdorf" zelf. Dit is een anticlimax ! Ik ben zeer blij als we uiteindelijk over een voetpad beschikken. De drukte blijft dezelfde maar het veiligheidsgevoel stijgt opnieuw...
We bereiken de brug van "Gilsdorf" en dit is dan uiteindelijk ook het einde van dit deel van onze tocht.


We gaan van de route af na de bustijden bekeken te hebben en beslissen naar "Diekirch" verder te lopen langs de "Sûre" om de drukte wat te vermijden. Het grote nadeel is wel dat er daar geen schaduw is en we dus opnieuw overgeleverd zijn aan de zon. Bij het eerste schaduwplekje houden we halt om even te drinken maar moeten direct opnieuw op pad omdat we opnieuw achtervolgd worden door wespen. Worden die aangetrokken door onze stinkende kledij ?
In "Diekirch" zelf eten we in het centrum nog een broodje en worden daar bijna buiten gekeken. Dit zal met onze geur ook wel te maken gehad hebben...
We nemen dan de trein richting "Luxemburg stad" om zo terug thuis te raken.
Einde van een mooie 12-daagse en we kijken uit naar het vervolg...


3 opmerkingen:

  1. Ik heb na een tip van Lumaj met veel plezier jullie verslag gelezen. Knappe wandelvakantie was dat ondanks de pijntjes die er te verduren waren. Nuttige tips voor mezelf ook; ik ben voorlopig niet verder dan Stavelot op ééndaagse tochten. Vanaf hier moet ik ook overnachtingen inplannen. Daarbij komt jullie verslag zeker van pas. Groeten

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Veel plezier op toekomstige tochten ! Als ik met iets kan helpen...vraag maar hé.

      Verwijderen