maandag 21 april 2014

Nederlandse deel van de GR5 : Hoek van Holland - Bergen op Zoom ( 7-4 tem 11-4-2014 )

Dag 1 ( ma 7-4-2014 ) : Hoek van Holland-Rozenburg = 21.7km

Om 6u nemen we de trein vanuit Wetteren naar Hoek van Holland Haven ( overstap in Brussel-Zuid en in Rotterdam Centraal ) om omstreeks half 10 aan te komen.


Vanuit de trein had ik de wandelboom, die het begin van onze onderneming zou inluiden, al reeds gezien.
Ik had bij de voorbereiding al gezocht naar dit punt via Google Maps en dit onder de noemer : men kan niet goed genoeg voorbereid zijn... 
Na een sanitaire stop ( 3u36 reistijd ) kunnen we eindelijk eraan beginnen. Het weer zit voorlopig nog mee afgezien van de reeds voelbare zeewind.


We steken de spoorweg over, ik kijk nog even naar het beginpunt en voor we het weten zitten we na 200m stappen reeds in de relatieve rust van het eerste stukje groen dat we tegenkomen. Een kronkelend duinencomplex voert ons weg van het havengebied.


Na deze groene zone worden we weer via een iets meer bebouwd stuk naar onze eerste dijk gebracht. De zon is intussen door de wolken gebroken en de vesten mogen weggestopt worden. Via extreem smalle doorgangen, waar we zelfs zonder rugzak met moeite door geraken, volgen we de Nieuwlandse Dijk. 
Hier worden we geconfronteerd met het clichébeeld van Nederland : een windmolen. Dit zou niet de laatste zijn...


Na amper +/- 3,5km onderweg te zijn lopen we al fout. De weg is hier slecht aangegeven en we volgen foutief het oude stuk GR5 die nu verder afgesloten is. Als je de dijk afgaat en je een drukke baan tegenkomt moet je naar rechts ( geen markering ). Nadien blijkt dit wel duidelijk op het plan te staan maar zowel de beschrijving in de topogids als de markering sturen je de verkeerde kant uit,nl. rechtdoor.
Door deze omzwerving kregen we wel een leuk beeld te zien : een broedende zwaan.


Ik vond dit in elk geval een leuk iets om eens te zien.
Nadat we terug op het juiste pad waren kwamen we aan in Staelduinse Bosch.


Een mooi natuurgebied met een uitgebreid bunkercomplex middenin het bos. Toen we daar pauzeerden hoorden we opeens sirenes in de verte weerklinken. Binnen de kortste keren waren overal rondom ons sirenes te horen. We veronderstellen een test want de wereld is nog niet vergaan. Zo klonk het op dat moment in elk geval...


Na dit prachtige stuk natuur kwamen we voor de eerste keer in contact met een grasdijk (4km). Zo zouden we er nog velen moeten trotseren. Het lijkt niet zo zwaar maar op dit moment, vroeg op het seizoen, zijn die dijken nog bijlange niet allemaal begraasd door schapen wat het stappen echt wel zwaar maakt. Je weet nooit waar je je voet zet en moet dus grote maar tevens voorzichtige stappen nemen. Hieronder een beeld waarop we terugkijken op de 'overwonnen' dijk...


Op de rechterkant van de foto is trouwens ook een serrecomplex te zien waar ze tomaten kweken. De aanblik van deze hoeveelheid serres is enorm.
Na een tijdje stappen kruisen we de drukke autostrade via een tunnel. Al gauw zijn we via velden en een minuscuul paadje opnieuw weg aan het stappen van die drukte richting het eerste dorpje dat we tegenkomen : Maasland.



Maasland blijkt een uiterst liefelijk dorpje te zijn waar de tijd schijnbaar toch min of meer is blijven stilstaan.
Er ging een grote charme vanuit en we houden hier een korte pauze.


Na Maasland gepasseerd te zijn begeven we ons nu richting Maassluis. Els begint last te krijgen aan haar kuit. Het is alsof die kuit volledig geblokkeerd zit. We lassen nog een rustpauze in in het centrum van Maassluis en bekijken de opties.


De camping die ik op het oog had is 9km verder. Dat is geen optie. Ik bekijk de overnachtingsmogelijkheden die in de vorige uitgave staan van het Deltapad. ( ik heb copies genomen ) In de huidige uitgave is er geen lijst aanwezig ! We besluiten om de veerpont te nemen (0.80€ pp) tot in Rozenburg en daar een hotel te zoeken.


Als we de veerpont afstappen bekijken we de kaart van Rozenburg aan de bushalte om straatnamen te kunnen vinden. Er zitten enkele oude mannen te keuvelen en 1 wil perse ons naar een hotel brengen met......zijn fiets. Hij reed steeds een afstand vooruit tot het volgende kruispunt zodat we wisten waar we heen moesten.
Hij leidde ons een hotel binnen waar ze bleek werden toen ze ons zagen binnenkomen. Zeer vlug bleek dat ze 'volgeboekt' waren en ze vertelden ons een ander hotel te proberen verderop.
Toeval wil dat dat het hotel was dat ik eigenlijk zocht en dat ook vermeld stond in de gids.
Hotel t'Centrum ( Emmastraat 46-48, Rozenburg : 0031-181-212666 ) was eigenlijk een eetcafé met enkele kamers achteraan. In het weekend een drukke uitgaansplek maar in de week zeer geschikt als overnachting.
De cafébaas vroeg ons 60€ wat niet spotgoedkoop was maar voor het comfort en de noodzaak zeer schappelijk. s'Avonds aten we daar nog een degelijk avondmaal terwijl het stormde buiten. Ik dacht nog bij mezelf dat het mss voorbestemd was want met dit weer een tent opzetten leek me geen sinecure.

Dag 2 ( di 8-4-2014 ) : Rozenburg-Rockanje = 29.2km

Vandaag starten we om 8u en hebben we een deel in te halen van gisteren. De 'verloren' kilometers gaan we proberen gespreid over 3 dagen in te halen. Alles hangt af van hoe Els haar kuit het uithoudt vandaag. We spreken af het tempo serieus aan te passen en om regelmatiger te pauzeren. Vanaf het moment dat we ons pad terug oppikken moeten we over een schelpenpad. Dat gekraak onder onze voeten werkt blijkbaar zeer hypnotiserend want we lopen een stukje verloren. Na een korte tijd passeren we een kinderboerderij die een eerder triestige aanblik biedt. Dan is het tijd voor ons eerste klimmetje richting dijk en dat voel ik toch wel even. We moeten amper enkele meter omhoog maar blijkbaar waren mijn spieren gisteren toch ook niet zo gelukkig met de inspanning.


Hierna moeten we een lange tijd het Calandkanaal volgen en zien talloze boten voorbijvaren en vele petrochemische bedrijven aan de andere kant van het water.
Ik denk bij mezelf : " wat een saai stuk rechtdoor op een fietspad". Een gedachte waar ik gauw nog veel zal om lachen en aan terugdenken. Er liggen nog vele kilometers rechte stukken op verharde wegen in het verschiet.
Na dit stuk beginnen we onze eerste brug over te steken. De eerste van velen...


De drukte en de harde tegenwind drukt wat op ons gemoed en eigenlijk zouden we willen een eerste pauze houden maar zien dit hier niet direct zitten dus stappen we verder tot we terug wat rust hervinden.
We wandelen naast het Brielse Meer en kunnen daar op een bankje ons laat ontbijt nuttigen.
Na enkele kilometers stappen komen we de camping tegen die we gisteren wilden bereiken. Een gezamenlijk : " Dit hadden we nooit gehaald " kruist onze gedachten.
Bij het betreden van de vestigingsstad Brielle via de stadspoort begint het te regenen.


Dit is een ideaal moment om te pauzeren in de eerste café die we tegenkomen. Druppend zoals een stel verzopen otters gaan we binnen in café Dixi waar we niet echt hartelijk ontvangen worden maar we laten ons daar niet door afschrikken. Deze eerste echte pauze komt echt goed uit. Een 40-tal minuten later vertrekken we weer en worden omgeleid door de kronkelende straatjes van deze mooie vestigingsstad. Het doet een beetje aan als een open-lucht museum met als indrukwekkendste element de Sint-Catharijnenkerk die nooit is afgewerkt. De toren moest veel hoger worden en de kerk moest normaal gezien nog serieus uitgebreid worden. In elk geval is het nu al een indrukwekkend bouwwerk in Brabantse gotiek uit de 15e eeuw.


Via de vele straatjes, die nog bijna dezelfde opbouw hebben als in de 17e eeuw, komen we verschillende opslagplaatsen tegen van munitieopslagplaatsen en overblijfselen van bastions en verdedigingswerken op de vesting. Na enkele kilometers komen we op bijna dezelfde plaats uit dan voordien,nl. café Dixi dat nu aan de overkant van het water ligt.


Een beetje een omzwerving waar we mee moeten lachen maar achteraf bekeken hebben we toch mooie dingen gezien.


Langzaamaan worden we Brielle buiten geleid en moeten een verharde weg volgen die tevens dienst doet als Cooperbaan. Het lijkt mij een uitdaging want we hebben wind op kop. Als je een goed resultaat op deze baan wil bereiken begin je best de andere kant :-)
Deze baan lijkt opnieuw eindeloos maar is gelukkig wel rustig afgezien van enkele fietsers die ons passeren.
De volgende rustpauze is na deze baan : Stenen Baak.
Stenen Baak was vroeger een vuurtoren en dateert uit de 17e eeuw.


Na de rustpauze moeten we een heel eind door zompig gras waar we de wandeltechniek serieus moeten aan aanpassen na enkele kilometers over verhard terrein gelopen te hebben.
Dit maakt het opnieuw wat zwaar en vrees ik voor Els haar kuit.


We gaan verder, na opnieuw een klein stuk verkeerd gelopen te zijn en na het oversteken van een drukke baan,  en slaan een ellenlange boulevard op. Alweer een contrasterend beeld van een enorm rietveld met op de achtergrond de bedrijvigheid van de haven.


Enkele kilometers over dit fietspad met een sterke zijwind maakt dat we heel gelukkig zijn dat we de begroeide duinen in mogen trekken. Een ware omgevingsverandering, zowel naar rust als het wegvallen van de wind toe.


Vanaf hier gaan we nog kilometers duin- en poldergebied tegemoet.
Op een bepaald ogenblik geeft een bordje aan dat je kan kiezen voor een panoramapunt en daar ga ik gelukkig op in.
We moeten een fikse klim maken maar de beloning is grandioos. Een vogelbroedgebied waar we een tijdje de enorme massa vogels gade slaan vanop een hoger gelegen duinenrand.


Het natuurgebied Voornes Duin is werkelijk prachtig maar op een bepaald ogenblik is de markering weg. Na een groot overlegmoment geraken we er nog niet wijs uit en juist op dat moment komen er uit een zijweg 2 boswachters gewandeld. We vragen de weg en zij zeggen dat we het zijpad moeten volgen waar zij uitkwamen maar geven ons de raad dit niet te doen.
Door hevige regenval is de route onbegaanbaar, zelfs met rubber laarzen.
Ze geven ons de raad te kiezen voor de hoogwater-route. Een beetje teleurgesteld dat we hier al de officiële route moeten verlaten ( puristen hé ) gaan we via de veiligere route verder.


Deze alternatieve route blijkt toch niet zo simpel te volgen als ons gezegd werd maar we komen door logisch verstand een eind verder terug op de GR5. Deze omzwerving was zeker de moeite waard want de natuur was ook via deze route fenomenaal...


We lopen na dit natuurreservaat recht de Waterboscamping binnen en stellen vast dat er niemand aan de receptie zit. Vanaf de receptie bel ik naar het enige hotel dat op onze route ligt en ze vertellen me dat ze voor ons, omdat we zo laat nog boeken, een speciale prijs willen maken. Ze beschikken echter enkel nog over de bruidsuite met jacuzzi en sauna. Dit voor de luttele prijs van 140€. Dit is ver buiten ons budget en we lopen nog verder naar de volgende camping ( Van Itersoncamping ) waar we alweer voor een lege receptie aankomen.
We bellen naar het noodnummer dat daar uithangt en krijgen de uitbater aan de lijn die ons zegt dat we moeten terugstappen naar de Waterboscamping ( Duinrand11, Rockanje : 0031-181-401900 )en dat hij ons daar wel zal voorzien van een plek.
Het is ondertussen aan het stortregenen en ik vrees dat ik nooit de tent op een goede en vooral droge manier zal kunnen opzetten.
Aangekomen op de camping klaart het op en komt de zon zelfs even piepen. De camping is proper en we genieten daar van een welverdiende nachtrust.
Hetgeen ik uit deze farce geleerd heb : vlugger bellen naar volgende kampplaats en toch eens uitkijken naar een tent waarbij je niet eerst de binnentent moet opstellen en dan pas buitenzeil. Het geeft iets te veel stress naar het weer toe...

Dag 3 ( wo 9-4-2014 ) : Rockanje-Herkingen = 28km

s'Morgens beslissen we eerst te ontbijten want de wandeling lijkt ons niet het simpelste stuk. We hebben al even ervaring gehad met grasdijken en volgens de topogids zijn vele kilometers vandaag te overbruggen via  deze grasdijken.
We worden Rockanje uitgeleid langs de dorpsrand en dit verloopt grotendeels via asfaltwegen en de duurdere huizen van het dorp.
Na enkele kilometers slaan we een zandweg in en moeten door mul zand omhoog.


Eens deze duin over te steken staan we plots op het Noordzee strand en dit zal de laatste keer zijn dat we zo dichtbij zijn met de Noordzee. Het volgende strand dat we tegenkomen zal het strand van Nice zijn aan de Middellandse Zee. Een raar gevoel ...

We moesten dan een tijdje het strand volgen en dit was toch na verloop van tijd vrij zwaar met onze bepakking op onze rug. We moesten de Haringvlietdam via een tunneltje doorsteken en kregen een zicht op de sluizen en Haringvliet.


Op een afstand was de dam schijnbaar niet zo lang tot we de dam moesten oversteken. Die bleef maar duren en in combinatie met het zeer drukke verkeer naast ons kreeg ik een mentaal dipje. Dit bleef nog even nazinderen want het stuk na de dam was niet veel beter. Kilometers fietspad naast de dijk maar zonder echt interessante vergezichten. Opeens mochten we de verharde weg verlaten voor een stukje natuur. Dit was jammer genoeg maar voor enkele honderden meters tot we het eerste dorpje bereikten (Havenhoofd).


Na dit dorp moesten we opnieuw een fietspad volgen wat zich opnieuw kilometers lang uitstrekte maar dit keer was de omgeving veel aangenamer om te wandelen.


Langsheen het Spui lopen we tot aan Goedereede. Vanaf dit dorp verlaten we het deel van het gezamenlijk Deltapad dat verder loopt tot Sluis en volgen we nu het deel dat in de nieuwe topogids aangeduid wordt als het deel van de GR5. We komen aan deze splitsing aan onze 2de wandelboom die volledig vernield is door vandalen. 


We besluiten even van de route af te wijken en volgen enkele honderden meters tot in het centrum van Goedereede waar we aan hotel "De Gouden Leeuw" ons tegoed doen aan een stuk appeltaart. Echt een aanrader !!!


Na deze welverdiende rustpauze en na de plaatselijke messenslijper met zijn kar bekeken te hebben lopen we terug naar de wandelboom en pikken onze route terug op.
Het eerste deel neemt ons door de velden verder weg van Goedereede richting de gevreesde grasdijken.


Ongewild lopen we een stuk verloren en lopen parallel met de eerste grasdijk en volgen een ellenlang fietspad. De vergissing was door een omschrijving in de topogids waar de auteur blijkbaar kleurenblind blijkt te zijn. Afslag wordt aangekondigd door een blauw bakje maar dit was in realiteit groen...


Bij de eerste kruising werd duidelijk dat we wel degelijk op de grasduik moesten lopen. Het grote verschil was dat deze al afgegrazen was door schapen en dit liep echt wel gemakkelijker.


Els die last kreeg de eerste dag aan haar kuit bleef zo lang mogelijk op het fietspad aangezien ze pijn gekregen had door zo een grasdijk te volgen.


Na een tijdje beslisten we toch op de dijk te lopen ook al was deze opnieuw niet afgegrazen. Ik hoop dat de schapen al verder zullen zijn voor de mensen die dit stuk in de zomer willen doen. Het scheelt enorm !!! De rustpauzes deden we ook deels om even uit de wind te zitten aan de andere kant van de dijk. Het uitzicht was soms leuk door bijvoorbeeld tulpenvelden. We zagen ook een wandelaar die een ander pad insloeg. Hij volgde de oude route ( door de Slikken Van Flakkee ) doordat hij de oudere versie had van de topogids ( zag ik later op de camping ). We zagen hem nadien het stuk uitkomen en hij raadde andere mensen die in de andere richting liepen, hevig gesticulerend, af om dat deel te nemen. Dit deel is veranderd doordat dit veelal onder water staat en wandelen daar niet zo prettig is. 


Het was nog een lange tocht en ik belde in de namiddag naar de camping om een plaats te reserveren. Jong geleerd is ...
De wind bleef maar beuken en dat, in combinatie met lang gras, zorgde voor een heel zwaar laatste stuk.
Op enkele honderden meters van de camping zagen we de wandelaar die we reeds tegenkwamen uitrusten en ook schuilen tegen de wind. Het mooie uitzicht ging jammer genoeg een beetje verloren door deze omstandigheden. We hadden de moeilijke factor die wind kan meebrengen echt wel onderschat en we waren heel gelukkig toen we de camping zagen liggen vanaf onze route.

De Johanna Hoeve (  fam. D. Struyk, Peuterdijk 50, Herkingen : 0031-187-669217 ) is eerder een boerderij waar een camping in verval aan gehecht is.


De ontvangst en de goede standplaats uit de wind maakte echter veel goed. De mensen die ons ontvingen vroegen ons eerst binnen op de boerderij en achteraf bleken ze al de leeftijd van 90 jaar bereikt te hebben. De man nam ons mee waar we onze tent mochten plaatsen en begon ons vragen te stellen in een praktisch onbegrijpelijk accent. Zo haalde hij een mes uit zijn zak en vroeg of we wisten hoeveel biggen hij kon castreren op 1 uur tijd. Els had enkel het mes gezien en het woord castreren verstaan en werd op slag bleek... Toen we bezig waren met onze tent op te zetten kwam de wandelaar die we tegenkwamen ook aan en begon hij ook zijn tent op te zetten. Ik ging even een praatje slaan met hem en hij vertelde me dat hij van Frankrijk was en dat hij op 6 maand tijd de GR5 wou afstappen. Hij had echter al heel veel pijn aan de voeten ( volgeplakt met pleisters ) en ik maakte me de bedenking of 6 maand dan een realistisch doel zou zijn. Ik hoop voor hem in elk geval van wel... 

Dag 4 ( do 10-4-2014 ) : Herkingen-Nieuw Vossemeer = 28,9km

We vatten de dag aan met lood in de schoenen want we hadden in onze gids gezien dat we moeten starten met een stuk grasdijk. Het laatste stuk van gisteren indachtig...
Het was echter het gemakkelijkste deel van de dag. De grasdijk was kort afgegrazen en het uitzicht was wondermooi. Ook het feit dat de wind grotendeels was gaan liggen was zeker een pluspunt.


Na enige tijd begon de wind terug aan te trekken en was het terug tijd om ingeduffeld verder te wandelen. De wind was nu eerder een rugwind dus dat viel nog mee. 


Hiermee was het mooiste van vandaag jammer genoeg gepasseerd. Nu moesten nog maar liefst 25 km over verharde wegen en meestal in eindeloos lange rechte stukken. Vandaag zou de zwaarste dag worden...
Het begon na de haven van Herkingen waar we een eerste fietspad te verwerken kregen richting Grevelingendam.



In de verte zag ik de uitkijktoren van de Philipsdam en dit gaf me in eerste instantie moed. Eindelijk een oriëntatie- en streefpunt ! Na een tijd begon het eerder demotiverend te werken want dat bepaalde punt bleef maar op een ongrijpbare afstand...
Toen we eindelijk ter plaatse geraakten waren mijn voetzolen opnieuw hypergevoelig en was het noodzakelijk om te rusten. 


Ik had het vandaag echt wel zwaar want de volgende lange strook was de Philipsdam volgen tot de Slikken van de Heen. Dat is het enige stukje ( enkele honderden meters ) onverhard deel dat we tegenkwamen. Ik begon meer en meer de bermrand op te zoeken om mijn voetzolen een extra dempend laagje te geven. 


 Het liep echter niet zo gemakkelijk door de slechte ondergrond van tractorsporen. Mijn geluk was groot toen we de Slikken van de Heen bereikten en ik kreeg opnieuw nieuwe moed.



Els had het eveneens zwaar want veel werd er niet gezegd op dit moment. Na dit stuk moesten we de weg zoeken want het tegelpad langs het Schelde-Rijn Kanaal was erg overgroeid. Dit werd nog eens gecamoufleerd doordat een boer beschermdraad aangebracht had voor zijn schapen waardoor het pad echt wel verstoken was...


Via dit pad bereikten we een brug waar we onder moesten en waar we even halt hielden om te bellen naar de camping Mattenburg ( Veerweg 1a, Nieuw-Vossemeer : 0031-167-502512 ). De eigenaar had echter slecht nieuws : de camping was nog niet open. In mijn gids staat vermeld dat de camping open is van april tot okt  maar aangezien de paasvakantie in Nederland later start waren ze nog niet open. Na enige tijd vroeg ik hem een alternatief en dat vond hij niet direct. Hij stond ons uiteindelijk toe om toch te overnachten. We hadden nog een heel eind te stappen en waren dan ook heel blij dat we de camping in de verte konden zien liggen. In plaats van rechtstreeks naar de camping geleid te worden voorzag de route eerst een omweg door Nieuw-Vossemeer. De verleiding was groot dit deel af te snijden maar we overtuigden onszelf toch maar de route te volgen. Achteraf bekeken een goede keuze want zo hadden we in het centrum nog de mogelijkheid even uit te rusten op het terras van een café waar we onze dorst lesten en ook onze waterzakken lieten opvullen. 
De camping lag aan een oude molen en een gedenkingskruis voor de waterramp van 1 februari 1953.

We werden hartelijk ontvangen en de reden dat ze nog niet open waren was omdat ze het sanitaire blok nog aan het opkuisen waren. Dat was wel het laatste van onze zorgen... s'Avonds dronken we nog iets in de bar van de camping waar ook een bowling aan verbonden is ( niet dat we nog ambitie hadden te bewegen ) maar we hielden het al vlug voor bekeken want we wilden gewoon in onze tent liggen en onze zeer pijnlijke voetzolen laten rusten.


Dag 5 ( vr 11-4-2014 ) : Nieuw Vossemeer-Bergen op Zoom = 19,6km

De laatste etappe had ik bewust korter gehouden omdat we nog met de trein huiswaarts moesten. We begonnen langs de dijk te lopen en zagen al vlug de molen aan de camping verdwijnen.


We staken de dijk over en kwamen in alle rust die de ochtend kan bieden. Langsheen de Schelde-Rijnverbinding verschrikten we soms de schapen die al nijverig aan het grazen waren. Het was prachtig om bij het ochtendgloren op de ONverharde weg dit water te volgen, de boten gade te slaan en rustig een tempo op te bouwen.



Bij het verlaten van deze dijk verandert het landschap enigszins abrupt en komen we eerder in een voor mijn minder onbekend terrein,nl. tussen de weilanden. 
We volgen natte paden door het zeer hoge gras maar niets kan ons deren door het prachtige weer...


Het is nog maar 2 dagen geleden dat we een dorpje tegenkwamen maar toch doet de eerste bebouwing raar aan...


We worden meer en meer de 'beschaafde' wereld ingeleid tot we plots terug in een natuuromgeving staan. Hier was vroeger het Fort De Roovere. Dat was een fort dat gebouwd was om Bergen op Zoom te verdedigen. Zowel het grachtenstelsel als de bastions zijn nog goed zichtbaar.
Het is duidelijk dat de school in Nederland nog niet uit is want we horen het gejoel van een horde uitgelaten kinderen in de verte. Als we een eigenaardig bouwwerk moeten passeren zijn ze een 'oorlog' aan het uitvechten in het water. Gelukkig bieden ze zolang wij oversteken een wapenstilstand aan...


Dit domein is een omgeving dat zelfs een beetje Ardens aanvoelt. Zachte glooiende paden tussen bossen en struikgewas.


Na dit gebied gaan we onverbiddelijk de bebouwde kom binnen en het laatste stukje natuur dat we zien is het park Kleine Melanen. Hier lopen we nota bene nog even verkeerd. Zo dichtbij ...


Bergen op Zoom is een charmante stad met veel winkelmogelijkheden maar doet ons na 5 dagen relatieve rust echt wel zeer druk aan. Aan het Markiezenhof nemen we nog even de tijd om een hapje en drankje te gebruiken en beginnen reeds aan de nabespreking. Het station is op amper 1km verwijderd en de druk het te halen is totaal weggevallen. Mijn pijnlijke voetzolen door de vele asfaltwegen worden zelfs een beetje vergeten.




Uiteindelijk bereiken we het station van Bergen op Zoom waar we binnenkort het volgende deel van de GR5 zullen aanvatten. 


Eindconclusie :

Dit eerste deel was zwaar door verschillende factoren die ik toch wel onderschat had. De wind is een zeer belangrijke factor. Je kan dit als storend ervaren maar als je 10 uur in de beukende wind moet stappen is dit echt een uitdaging.
Ten tweede zijn mijn voetzolen zeker een probleem geweest. Wat een aanslag dat asfalt voor een mens kan betekenen.
Het gewicht van de rugzak lag nog veel te hoog. De slaapzak is al onder handen genomen , nu nog de tent en de rugzak zelf...
Voor de tent ben ik aan het denken aan de Trailstar van Mountain Laurel Designs.
De rugzak ben ik nog helemaal niet uit...

Ik kijk in elk geval al uit naar het volgende deel. We zijn nog aan het bekijken hoe we dit gaan aanpakken want we zijn aan het bouwen en deze zomer hebben daar veel werk te verrichten.
Misschien dat we het volgende deel gaan opdelen in enkele dag- en/of weekendtrips.
We zien wel en ik hou jullie op de hoogte !

4 opmerkingen:

  1. Ik ben ook bezig op deze GR van Hoek van Holland naar Bergen Op Zoom. Wij stappen zonder rugzak en doen 2 dagen na elkaar via weekendjes vanuit één vaste slaapplaats. We regelen alles via het openbaar vervoer. Omdat in het weekend geen bussen rijden over de Philipsdam en Grevelingendam zouden we dit stuk niet stappen. Het is niet echt de moeite, hé? Na onze 4° etappe gaan we toch over deze dam met de auto naar huis. Dan hebben we het ook wel gezien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vond dat stuk inderdaad het minste van gans het nederlandse gedeelte van de GR5. Maar omdat we echt alles van de GR5 willen lopen doen we ook deze saaie stukken. De hoeveelheid aan stukken beton ( fietspaden ) zijn echt wel veel en natuurgewijs mis je niet echt iets. Als je er niets mee inzit om gedeelten over te slaan van de route zou ik je ook inderdaad aanraden deze etappe links te laten liggen. Veel succes en vooral plezier op het verder verloop van de tocht !!!

    Groeten,
    Bart

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wij hebben de GR12 Amsterdam-Parijs bijna volledig afgewerkt en over het Nederlandse stuk hebben wij net hetzelfde gevoel.De eindeloze grasdijken en saaie geasfalteerde wegen doen de soms prachtige natuurgebieden en pittoreske dorpjes onterecht naar de achtergrond verdwijnen.Wij hebben ook plannen om de GR5 te beginnen, maar ik heb zo het gevoel dat die in Bergen-op-Zoom gaat starten...

    groetjes,

    Frank

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hey Frank,
    Als je geen purist bent zoals ons (echt elke kilometer per se willen doen ) dan zou ik jou ook aanraden dit deel over te slaan. Eerlijkheid gebied me echter om te zeggen dat hoewel we het nederlandse deel meestal saai was , we toch blij zijn dat we het gedaan hebben. Alleen het gevoel van de noordzee naar de middelandse zee te stappen zonder de noordzee gezien te hebben bij de start zou me een vreemd gevoel geven.
    Feit is dat je dit 100% voor jezelf moet uitmaken...
    Ik wens je in elk geval veel wandelplezier toe !!!

    BeantwoordenVerwijderen