zaterdag 13 augustus 2016

GR 5 : Burange - Brin-Sur-Seille ( 26 juli tem 4 augustus 2016 )

Dag 33 (di 26-7-2016) : Burange - Molvange = 17,5 km

Vandaag vertrekken we met een dubbel gevoel naar het volgende deel van ons GR5-avontuur.
Langs de ene kant kijken we er erg naar uit en hebben we er echt naar toe geleefd maar langs de andere kant ook met een bang hart en weten we niet wat te verwachten.
Mijn vrouw heeft 3 weken geleden een accident gehad met haar bromfiets en heeft dan ook 3 weken het bed moeten houden ten gevolge van een hersenschudding.
We besloten het erop te wagen en te zien wat dat fysiek en mentaal als consequentie zou hebben...

We vertrokken met onze 1ste trein om 5u24 richting Brussel-Zuid om daar de 2de trein te nemen naar Luxemburg.
Tot daar alles vlekkeloos ! Helaas deed het belgische spoor zijn naam alle eer aan en liepen we op dat traject maar liefst 20 minuten vertraging op waardoor we de aansluiting naar Bettembourg misten.
De eerstvolgende dan maar...
Deze komt bijna tegelijkertijd aan in het station als onze oorspronkelijke 4de trein zou vertrekken en met het betere sprintwerk ( niet evident met 18,5kg op de rug ) halen we nipt deze trein.
We kunnen dus op ons voorzien uur starten in Burange.
Na exact 20meter stappen ( we hebben het perron nog niet verlaten ) moeten we onze regenvest aantrekken want het begint te regenen...


Op het eerste kruispunt zien we een tankstation en besluiten daar te schuilen. Na een koffie en banaan ( rare combinatie, I know ! ) besluiten we dan toch maar verder op pad te gaan en trekken evenzeer onze regenbroek aan. Net op pad gaan we van regenen naar gieten om uiteindelijk in een stortvloed terecht te komen.
Els ziet een sporthal met luifel en we beslissen dan maar daar het ergste uit te zitten. Vrij frustrerend om zo de eerste kilometer te moeten afleggen !!!
Na enige tijd gaan het opnieuw naar een eerder miezeren dan regenen en we gaan opnieuw verder. Hoog tijd om de eerste hoogtemeters in de benen te krijgen. We stijgen naar de Gehaansbierg en ik sta al vlug in het zweet. Geen fysieke voorbereiding en 18,5 kg op de rug heb ik toch wat onderschat.


Eens boven nemen we onze eerste rustpauze op een kleddernat bankje met zicht over Tétange en Kayl.


We trekken verder door het natuurpark 'Haard' dat vrij opvallende rode, kleiachtige aarde heeft als ondergrond.
Het is in dit domein dat we dan ook even mislopen want de signalisatie gaat hier over van de gele driehoek naar de gele bol en enkele meters verder naar ons geliefde wit-rode teken.


Ondanks kaart en GPS hebben we zo dicht bij de grensovergang met Frankrijk toch nog enkele 100meters extra van Luxemburg 'mogen' genieten...
Na onze fout ingezien te hebben steken we de grens met Frankrijk over en laten we Luxemburg voorgoed achter ons.
De grenspaal, rood-witte markering en het bekende verwelkomingsbord van de Vogezenclub leiden ons nu zonder problemen op het juiste pad verder.




Letterlijk 50meter ver in Frankrijk en het eerste obstakel is een feit. Compleet overgroeide paden en overgevallen bomen ( deze vielen uiteindelijk wel mee ).
Goed dat er de dagen en weken voor ons al mensen gepasseerd waren die de weg al een beetje gebaand hadden !


Na heel wat geploeter door modder en duizenden (!!!) naaktslakken ontweken te hebben, kwamen we uiteindelijk bij een weids uitzicht over velden na het 'Bois des Quatre Seigneurs' . Eindelijk opnieuw een beetje droge ondergrond !


In Molvange hielden we het voor bekeken en namen bus14 richting Thionville. Dit was echt al een zware eerste dag !
Op de camping ( Camping 'Municipale', rue du Parc 6 , 57100 Thionville : +33382538375 ) werden we zeer vriendelijk ontvangen en kregen heel veel info over Thionville. Ook het trieste nieuws van een priester die vermoord werd in een klein frans dorp door terroristen. De bazin was hier zichtbaar van aangedaan... 
We kregen de allerlaatste plek op de camping ( goed dat ik in de namiddag nog gebeld had ) en na het avondeten gingen we naar het park dat net naast de camping gelegen was.
Toen Els de afwas deed ging ik af op wat muziek en zag dat het een gezellige bedoening was naast de camping aan de oever van de Moezel.
Blijkbaar was dat een zomers evenement (cfr. Rive en fête : juni-sept )waar veel volk op af kwam met kraampjes, bars en foodtrucks en we konden er toch niet aan weerstaan om het even mee te maken.



Dag 34 (wo 27-7-2016) : Molvange - Fontoy = 16,5 km

Zoals altijd de eerste dag heb ik heel slecht geslapen ondanks dat het rustig was op de camping. Vlug opbreken en even haasten om de bus van 7u33 te halen. Achteraf bleken we ons vergist te hebben en stond die pas geregeld om 7u43. Haast en spoed...
Eens teruggekomen in Molvange besloten we om in een broodautomaat een stokbrood te kopen om als ontbijt/middagmaal te verorberen.
We stijgen zacht omhoog tot boven Molvange en Escherange en krijgen een mooi en wijds uitzicht te zien.


Via een zeer goed begaanbaar pad gaan we in alle stilte door de bossen en nemen onze eerste pauze aan een klein Mariabeeldje.


We vervolgden onze weg na het ontbijt verder door het bos waar we enkele oude mijningangen tegenkwamen.


Hier wordt intensief aan bosbouw gedaan wat soms littekens in het landschap teweegbrengt maar evenzeer kan zorgen voor uitzichten over de vallei.


We kruisten een zeer drukke baan (D14) via een tunnel en moeten daarna een zeer lange en vooral ééntonige klim doen via een fietssnelweg.
Hierna begint de miserie...
We moeten opnieuw afdalen via een compleet overgroeid pad voorzien van alle lelijkheid wat je maar kan verwachten ( netels, bramenstruiken, distel, dazen, ... ).


Via een lang stuk bos komen we op een plateautje uit op een Mariagrot boven Algrange.
Deze grot was eigenlijk een oude mijningang en werd een bedevaartsoord om de goede zorgen af te dwingen voor de mijnwerkers.
We rusten hier even uit want de moeilijk begaanbare weg was fysiek lastig en drukte toch ook wat op het gemoed...





Na nog een stuk bos kwamen we uit op uitgebloemde koolzaadvelden waar men bezig was deze te oogsten.


Hierna volgde het uitzicht over Fontoy dat we via een zeer lange afdaling via een asfaltweg benaderden. Els kreeg hierdoor last aan voeten, schouders, rug,... .
We besloten hier te stoppen en opnieuw naar Thionville te reizen om opnieuw op de camping de nacht door te brengen.
De bus passeerde maar binnen 45min dus hadden we nog tijd om iets te drinken in de lokale bar.


Toen ik vele malen belde vanop de bus werd er niet opgenomen vanop de camping waar ik uit concludeerde dat ze net als gisteren wel uitverkocht zouden zijn. Wij waren gisteren de laatste klant, vandaag misschien de overbodige klant. Helaas...
Eens in Thionville besloten we dan maar een goedkoop hotelletje te nemen ( Hotel 'des Oliviers' : rue du Four Banal 1 , 57100 Thionville : +33382537027 ).
We dronken een watertje en cola in een biercafé en gingen nadien italiaans eten, op een zeer gezellig pleintje, wat overheerlijk was.
( 'Les Moulins Bleus' , cour du mersch, 57100 Thionville : +33382536420 )

Dag 35 (do 28-7-2016) : Fontoy - Rombas = 20,5 km

Na het ontbijt nemen we opnieuw de bus richting Fontoy ( de bushalte is 300m van het hotel ).
Vooraleer te starten beginnen we met hetgeen we gisteren gestopt zijn. Namelijk iets drinken in dezelfde café als gisteren.
Tijdens onze klim uit Fontoy , via een reeks trappen, begint het te regenen. Boven aangekomen bij een Mariabeeld krijgen we de bewondering van 2 oudere dames omwille van het gewicht dat we meesleuren.



Dan volgen we een stuk bos met brede paden die eindelijk eens beter begaanbaar zijn dan we ondertussen gewend zijn.


Na de autostrade via een brug overgestoken zijn gaan we opnieuw het bos in.


We passeren Neufchef waar we op een bank een eerste pauze houden. Juist daar staat een oude mijntrein en aangezien mannen nooit echt opgroeien kan ik het niet laten erop te klauteren...


Alvorens het mooiste stuk bos dat ik ooit bewandeld heb in te gaan, worden we nog getrakteerd op weidse velden boven Neufchef.
Het bos dat we nu volgden is het 'Forêt Domaniale de Moyeuvre'.
Een prachtig stuk natuur waar zelfs de vogels stil waren. Echt iets speciaals...


Halverwege was er een bank waar we pauzeerden en ik mijn oploskoffie liet 'smaken'.


Om het bos uit te lopen moesten we afdalen en kwamen we op de straat uit.
In principe moesten we het pad volgen dat letterlijk op 5 meter van de weg parallel liep met ons maar compleet overgroeid was.
We kozen dan maar de weg...

Om Rosselange binnen te lopen moesten we langs de achtertuinen om een stroompje volgen.
Vrij bizar gegeven maar waarschijnlijk beter dan via de woonwijken en asfaltwegen Rosselange door te komen.

Na het kruisen van de rivier 'L'Orne' moesten we deze via een fietspad volgen tot in Rombas. (Nieuwe route !!! )
Het kan zijn dat we hier een beetje mis waren en we opnieuw een parallelweg moesten volgen maar de markeringen ontbraken en mijn GPS zei om toch de stroom te volgen, dus...


Via deze nieuwe route kom je nu wel via Clouange waar je een trein kan nemen wat we dan ook van plan waren.
Als we op 300m van het station de spooroverweg tegenkomen begint het te stortregenen. Gelukkig was er juist na die overweg een café waar we even konden schuilen.
Daar dan de richting gevraagd om naar het station te geraken ( voor de overweg 300m naar links ) en vroegen in het station de uren van de trein op.
Blijkbaar rijden daar tijdens verlofperioden enkel vervangbussen tot Hagondange waar je de trein kan verder nemen. De loketbediende was niet echt behulpzaam maar kreeg toch over haar lippen dat er binnen 2 minuten een bus zou vertrekken anders konden we daar nog 1 a 2 uur wachten.
Via bus en trein tot in Metz gespoord en dankzij een behulpzame jongeman vlot op onze bestemming geraakt.
Eerst hadden we in Metz wat op goed geluk rondgelopen want 'ik ging de camping zo wel vinden'.
Uiteindelijk de tram ( die er uit ziet als een bus ) genomen naar halte 'Square du Luxembourg' die op 200m ligt van de camping.
Hier werden we vriendelijk onthaald en konden onze tarp op het grasplein naast de Moezel plaatsen.
Zeer mooie omgeving maar de grond lag vrij hellend naar beneden en gaf toch wat problemen...
We konden het grondzeil niet gebruiken omdat onze bivyzak er teveel op weggleed en er werd veel regen voorspeld...


s'Avonds nog even de dag overlopen, plannen gemaakt voor de volgende dag en serieus verloren met Yahtzee van Els...


Dag 36 (vr 29-7-2016) : Rombas - Saulny = 22,0 km


Vannacht godzijdank niet uit de tent gegleden maar het heeft dan ook niet geregend dus misschien toch wat geluk gehad. Els werd vrij vlug gewekt door het gekwaak van een eend vanop de Moezel die maar 2 meter van onze tent verwijderd was.
Na alles snel ingepakt te hebben namen we opnieuw bus en trein naar Rombas. ( dus opnieuw met de trein tot Hagondange en daar verder tot Clouange-Rombas met de bus )
Aangezien we vrij vlug aankwamen dronken we nog een koffie en water alvorens te vertrekken.
Eerst moesten we via een lang en saai stuk Rombas doorlopen met als enige vorm van 'vermaak' een stel kinderen die een ontsnapte hond achterna liepen. ( de hond vond het best ok... )
Dan klommen we via een stuk bos in een lange lus rond een sport- en ontspanningsterrein met vijver. ( Fond Saint-Martin ) Een beetje een idioot stuk extra lopen als je het ons vraagt...


Dan konden we aan een steile klim beginnen naar de 'Tour de Drince'. Hier had ik het extreem lastig aan benen en rug terwijl Els genoot van de klim...
Die 18.5kg is echt wel te veel denk ik voor de Vogezen, Jura en zeker de Alpen is een gedachte die constant in mijn hoofd heen en weer flitste.
Uiteindelijk boven gekomen beslist Els om de toren niet te beklimmen maar ik kon toch aan de verleiding niet weerstaan.
Nog 121 treden extra zijn na die klim er wel te veel aan maar het uitzicht over Rombas en in de verte Thionville was toch de moeite.




Aan de toren heb je langs beide kanten tekens waarbij wij vermoeden dat 1 ervan nog een oude route was. Je moet dus onder de toren verder lopen en route GR5F volgen.
We volgden nadien een lang stuk door het bos waar Els herten zag voorbij lopen en ik niets opgemerkt had omdat ik de batterijen van de GPS aan het vervangen was......


Eens in Ternel aangekomen bleek daar niets om te eten of te drinken waardoor we dan maar aten op een betonnen muurtje van iemands achtertuin.
De klim boven Ternel was gestaag door de velden en over de snelweg en we moesten heel lang en langzaam stijgen naar Fèves met uitzicht op Ternel en Marange-Silvange.


Na Fèves liepen we Norroy-le-Veneur binnen waar ze blijkbaar fan zijn van de GR5 ! Overal extreem goede bewegwijzering tot markeringen op het wegdek toe...


Ook hier was nergens drank te bespeuren en we rusten dan maar even uit in een bushok. Dit was wel nodig in deze warmte. Wat een verschil met gisteren !!! Ook is het vrij frustrerend dat de gids aangeeft dat er iets is om te eten of te drinken of... en er nergens iets te bespeuren valt !
We worden de laatste kilometers nog getrakteerd op vele asfaltwegen die op en af gaan wat toch wel een aanslag is op de voetzolen.
In Saulny aangekomen moeten we nog 3 kwartier wachten op onze bus en we kijken vanuit de bushalte uit over een pizzeria/bar die uiteraard gesloten is...


We besluiten een hotel ( Hotel Cécil : 14 rue Pasteur , 57000 Metz , +33387666613 ) te nemen in Metz wat niet zo ver ligt van het station.


We vragen aan de balie wat een goed en vrij goedkoop restaurant in de buurt is en we worden naar 'La vallee du Kashmir' verwezen. Helaas was deze gesloten wegens verlof en we trokken dan maar een Japans/Koreaans restaurant binnen. Hier moesten we om onbegrijpelijke redenen lang wachten vooraleer de sushi klaar was maar op trektocht zijn we niet gehaast en het was uiteindelijk erg lekker.
Goed eten voor weinig geld, super toch !!!


Dag 37 (za 30-7-2016) : Saulny  - Ars-sur-Moselle = 20,5 km

We verlaten het hotel met een goed gevoel. De mensen waren zeer vriendelijk en behulpzaam, we hadden goed geslapen en het ontbijt was zeer lekker.
Om half 8 stappen we aan het station op de 'tram' richting de bushalte 'Suare du Luxembourg'.
Vandaar gaat het met de bus terug naar Saulny terwijl het harder begint te regenen naarmate we dichter komen.
Godzijdank stopt de regen van het moment we van de bus stappen en blijft het de ganse dag droog.
We wandelen doorheen Saulny en stijgen via de akkers het 'Bois de Veigneurs' in.
Na deze passage dalen we af naar Lorry-les-Metz en terwijl ik een foto neem van Els die aan het dalen is missen we blijkbaar een afslag.


Hierdoor komen we onze eerste waterplaats tegen ( de eerste van velen ).


We stijgen terug het dorp uit terwijl we passeren aan de kerk en lopen het bos in.


We worden hier aangemaand op het pad te blijven want de zijpaden leiden naar een oefenterrein van het franse leger. Ook komen we een bouwwerk, ingegraven in een heuvel, tegen dat volgens Els op een oude gevangenis trekt en waar ik een andere mening op na hield. We zullen het nooit zeker weten...
We wandelen Plappeville binnen en rusten aan de eerste officiële wasplaats want de vermoeidheid begint wat toe te slaan. We zijn toch al 5 dagen opnieuw aan het stappen met wat gewicht op de schouders, nietwaar ?


Ineens worden we via een nieuwe GR-route weggeleid uit Plappeville en moeten tot aan de Moezel stappen ! Een vrij onbegrijpelijke omweg behalve als ze de wandelaar perse naar Metz willen lokken.
We kregen wel een uitzicht over de stad en kwamen uiteindelijk heel dicht bij de brug over de Moezel die je rechtstreeks Metz binnen leidt. Ook is er vooraleer de drukke weg over te steken een B&B die je kan gebruiken nu en een station dichtbij maar deze omweg betekende extra kilometers die we niet ingerekend hadden. Even balen toch...


Na de treinsporen onderdoor te gaan via een tunnel komen we uit op de Moezel die we enkele kilometers moeten volgen. Een vrij saaie asfaltweg maar gelukkig hebben we stuntende jetskiërs en plezierboten die ons wat entertainen... Een grote invasie van salamanders op de weg maakten de lange weg ook nog plezant.


Het grote nadeel was wel dat we allebei zere voeten hadden van de vlakke asfaltweg. Wat een verschil met zachte ondergrond ! Ik was echt verschoten hoe vlug je de impact voelde van die zware rugzak op je voeten als je op de verharde weg moest stappen in vergelijking met onverharde wegen...
Na een klim naar Scy-Chazelles kwamen we boven uit aan een kerk en stonden we weldra aan het huis ( nu museum ) van Robert Shuman, één van de grondleggers van de Europese Unie.


Recht tegenover dit huis staat een kerk waar zijn graf is en een  kunstwerk van de grondleggers van de Unie.



Na deze stop deden we een lange klim langs een vernieuwde straat St-Ruffine binnen. Een slapend dorp waar we wat schaduw zoeken en even de drankfles aanspreken.
Van hieruit lopen we Jussy binnen waar we de wijnvelden terug tegenkomen. Nu staat alles wel in blad, en alhoewel de druiven nog heel klein zijn geeft dit toch een heel ander beeld als onze passage in de lente door de wijnstreek van Luxemburg...


Na Jussy komen we in het gehucht Vaux een heel oud bord tegen dat info geeft over het stuk GR5 dat we nu lopen ( het deel door de Lorraine ).


Voor het laatste deel van de dag worden we nog eens 'getrakteerd' op een overbegroeid pad. Een waar feest !
Aangekomen in Ars-sur-Moselle komen we na de kerk terecht in een drukte aangezien de jaarlijkse kermis hier halt houdt.
Els kan haar geluk niet op en na een vreugdekreet bestellen we elk een verse wafel.
Hadden we geweten dat we hier 25minuten op moesten wachten, rechtstaand aan het kraam met pijnlijke voeten, hadden we dit waarschijnlijk toch over geslaan.


Ik ben nadien bijna even blij want er is hier een café open !!! We bestellen direct een grote hoeveelheid bruiswater dat echt wel ongelofelijk goed smaakt na deze dag.
Na een pauze van 45 minuten gaan we 200m verder naar het station waar we tot de conclusie komen dat de eerstvolgende trein nog een uur later pas komt...
We gaan dus opnieuw naar hetzelfde café en bekijken al de kaarten voor de volgende dag. Ook koop ik wat after-sun want we beginnen allebei ineens op te gloeien als kreeften, ik meer dan Els maar das normaal... De zon was dus heviger dan we verwacht hadden. Te laat geweest met de zonnecrème.
In de apotheek verstaan ze er niets van en geven een zalf tegen brandwonden mee. Niet echt hetgeen we nodig hadden...
s'Avonds brengen we nog een gezellige avond door op dezelfde camping ( 'camping Municipal' te Metz ) als eergisteren maar positioneren ons wat beter in de mate van het mogelijke zodat we niet direct naar beneden schuiven.
Ik vond het vandaag een zware dag. Niet zozeer door de afstand maar door de omweg en het vele asfalt. Morgen hopelijk beter...

Dag 38 (zo 31-7-2016) : Ars-sur-Moselle - Onville = 22,4 km

Deze morgen opgestaan om 7u en na het opbreken van onze tarp naar het station om te ontbijten.
We hadden daar alle tijd voor want de eerste trein richting Ars-sur-Moselle was pas rond half 10.
Om 10 voor 10u aangekomen en dan door het dorp even omhoog door een struikenpad.
Hierna moesten we sterk stijgen en konden een pad volgen boven het dorp uit.
Op dit pad zag Els ineens een hazelworm ( vrouwelijk en vrij groot exemplaar ) terwijl ik daar al over gestapt was...
Het eerste dat we tegenkwamen was een gedenksteen voor gevallen soldaten waar je enkel nog iets kon zien van de 5 franse soldaten en de rest was weggekapt. Hoe triest een oorlog kan zijn...



Het tweede dat we tegenkwamen was een Romeins aquaduct waar ik op voorhand wel naar uitgekeken had. Helaas stond dit bouwwerk in de stijgers. Het zal wel nodig geweest zijn maar het verliest toch een groot stuk van zijn charme volgens mij...



Na een steile klim komen we boven in het bos en wordt er gewag gemaakt van een uitkijkpunt.
Meestal stellen deze niet zo veel voor volgens mijn ervaring tot nu toe maar deze was de 50m omweg wel waard.




Als we het bos uitkomen staan we tegenover een gouden graanveld met Gorze op de achtergrond. Daar verwachten we toch iets te kunnen drinken of een bankje te vinden om ons middageten te kunnen nuttigen.



We waren eraan voor de moeite... Er was 1 café en dat sloot op zondagnamiddag om 13u. Laat het nu net 13u05 zijn !!!
Voor de rest was er vooral veel triestesse die uitging van deze plaats.
We besloten op de trappen  van een kerk te eten, die vroeger ongetwijfeld echt mooi was maar nu een verwaarloosde indruk naliet.


Na onze middagpauze gingen we opnieuw op pad en Els gooide een verfrommelde verpakking van onze crackers weg in een vuilbak.
We waren pas 20m verder of er kwam een oude mijnheer die prop uit de vuilbak vissen. Een triestige en vreemde situatie. We waren blij dat Gorze achter ons lag...
Na Gorze volgen er kilometers bos en we zetten uiteindelijk de afdaling naar Bayonville-sur-Mad in.


We kwamen daar aan een volgende wasplaats aan waar we gingen pauzeren en we werden door een vrouw die haar auto waste aangemaand van het heerlijke water te drinken.


Er kwam tijdens onze rustpauze ook nog een hond langs die eveneens uit de waterbak dronk.
Het water zal dan wel ok geweest zijn hé...
Els kreeg het wat zwaar en met een laatste krachtinspanning gingen we voorbij de kerk van Onville, daalden af, gingen over de brug naar het station van Onville.





Dit station was compleet verlaten en we stelden vast dat we 2u30min moesten wachten op de volgende trein. (19u39 )
We besloten de schaduw op te zoeken en kregen vreemde blikken van mensen die passeerden.
Weinig reizigers gewend hier denk ik zo...
Aangezien we beiden op waren en het al zo laat ging zijn als we opnieuw in Metz zouden aankomen, besloten we een hotel te nemen dichtbij het station. ( Hotel Ibis Metz Gare, 3 bis rue Vauban,57000 Metz : +33 387219090 )
Alhoewel we elk al een vriesdroogmaaltijd gegeten hadden aan het station ( tijd genoeg gehad om te koken ) vond ik dat we recht hadden op wat comfortfood. Zo ging ik om de hoek nog een pizza en hamburger halen. Soms moet een mens zich een extra toe eigenen...


Dag 39 (ma 1-8-2016) : Onville - Montauville = 26,1 km

Het ontbijt in het Ibishotel werd niet zo gesmaakt maar voor een budgethotel had ik ook niets meer verwacht. We zaten al vlug op de enige trein richting Onville ( 8u26 ) en kwamen daar aan om 8u45.
We gingen direct al stijgend het bos in en eens we boven waren kregen we een mooi uitzicht over de vallei te zien.




We daalden richting Pagny-sur-Moselle ( dat we schampten en niet binnenliepen ) en kwamen een Mariabeeld tegen onder romeinse zuilen. Een ietwat bizar beeld vond ik...


We kwamen veel mensen tegen die in de vroege hitte op het veld bezig waren, en wij stegen nadien onder beschutting van bomen naar Prény. Op deze bosweg kwamen we miljarden mieren tegen. Ik dacht niet dat er ooit een einde aan kwam en een rustpauze zou hier 'dodelijk' zijn...
Alvorens Prény echt binnen te lopen zochten we beschutting en rusten op 1 van die zeldzame bankjes die we de laatste dagen tegenkwamen.
We moesten hierna nog even fiks stijgen via trappen om uiteindelijk boven Prény uit te komen aan de Burcht van de vroegere Hertogen van de Lorraine ( nadien verhuisden zij naar Nancy ).



We daalden via een steile weg terug af en via een oude kerk en kerkhof kruisten we de TGV-spoorlijn.



We stegen hierna terug en mijn drankvoorraad was echt wel aan het slinken. We stapten nu toch in 31°C en de beschutting van het jonge bos dat we nu volgden bood ook maar minimale afkoeling...


Afgezien van een oude abdij die nu in privéhanden is en uitgebaat wordt als boerderij ( alsook in verval is ) was er niets te zien of bespeuren.
We aten dan maar op de grond alvorens verder te gaan. De spieren konden deze rustpauze wel gebruiken...
We bereikten uiteindelijk Vilcey-sur-Trey en daar stelden we vast dat daar maar 1 bus per dag langskomt ( rond 7u s'morgens ) dus stapten we verder naar Montauville.
We kwamen terecht in een gebied dat hevig geleden heeft tijdens de WO1 ( 7000 doden en 22000 gewonden en evenveel aan duitse zijde in 1915 ).
We volgden lange lanen met aan beide zijden loopgraven en bunkers die getuigden van deze gruweldaden.



Verder in het bos kwamen we aan een monument ( Croix des Carmes ) op de plaats waar voor de eerste keer de Duitse bezetter teruggedreven werd in 1918.


Vanaf nu moesten we enkel maar afdalen richting Monauville maar dit gebeurde zeer gestaag en via dezelfde lange lanen. Als we bijna in Montauville waren kwamen we op het militair kerkhof 'Cimétière Militaire de Péteant'. Echt indrukwekkend en iets om stil van te worden. Onderstaande foto legt pas het eerste deeltje van dit kerkhof vast want het loopt nog veel verder naar beneden en toont het ware gelaat van de waanzin...


We kwamen uiteindelijk afgepeigerd aan in Montauville en wachten op de bus. Deze liet op zich wachtten maar toen ik het in de plaatselijke café/supermarkt ging vragen of zij iets wisten van de bus was hij al de overkant gepasseerd en had Els toegeroepen dat hij dadelijk onze richting uitkwam.
Een tiental minuten te laat stapten we in een wit busje dat er niet echt uitzag als een stadsbus ( had enkel een papier aan de voorruit kleven ) maar we raakten toch tot in Pont-a-Mousson.
Pont-a-Mousson is echt een mooi stadje met een oud klooster, kerk en gezellig soort marktplein ( Place Duroc ). Ook hebben ze daar een treinstation met verbinding naar Metz en Nancy voor de geïnteresseerden... 
Daar boekten we 1 nacht in een vrij goedkoop hotel ( Hotel Restaurant Bagatelle, 49 Rue Gambetta, 54700 Pont-à-Mousson : +33 383810364 ) en gingen s'avonds nog heerlijk eten in een restaurant ( Restaurant Pierre Bonaventure, 18 Place Duroc, 54700 Pont-a-Mousson : +33 383812354 ) dat al enkele generaties gerund werd door dezelfde familie. Normaal gezien zou ik hier geen reclame maken voor een restaurant maar dit was echt een aanrader. De steaks die klaargemaakt werden in een houtoven waren zalig en we hadden nog nooit voor relatief weinig geld zo goed gegeten !!! Reserveren is wel een must denk ik ...


Dag 40 (di 2-8-2016) : Montauville - Liverdun = 31,5 km

Na een heerlijk ontbijt nemen we de 'bus' ( een klein minibusje maar al iets beter herkenbaar dan gisteren ) naar Montauville. Opnieuw was deze 10 minuten te laat... Vooraleer te vertrekken aan de bushalte ' Mairie ' ( 100m richting de kerk van de GR5 dat eigenlijk de oude route is ) gaan we eerst de overkant van de straat, in het café waar ik gisteren inlichtingen vroeg, nog iets drinken.
We stijgen gestaag via velden omhoog tot aan een drukke baan waar een hotel gelegen is dat ons een eerder doodse uitstraling gaf. ( Hotel 'de la cote ' ) We hadden hier gisteren verschillende malen naar gebeld en geen antwoord gekregen waardoor we beslisten naar Pont-a-Mousson af te zakken. Geen slechte keuze gemaakt denk ik dan...



Na een heel kort stuk via die drukke baan gaan we opnieuw de velden in waar we nu wel beschutting hebben van struikgewas.
We volgen een lang stuk weg doorheen velden als we aangesproken worden door een fietser. Toffe man die vroeg waar we heen gingen en gaf ons prompt info over ons eindstation van deze dag, namelijk Liverdun.
We zagen Mamey ( 8km vanaf Montauville en geen 6,4km zoals vermeld in de gids !!! ) van hier al liggen en dit gaf ons alweer een verlaten indruk. Na een kleine jongen gepasseerd te zijn die de emmer met kippevoer maar niet over de draad gegooid kreeg, namen we een pauze op de trappen van het gemeentehuis.


Het was hier dat ik belde naar de camping in Liverdun om te vragen of ze nog plaats hadden.
Ik kreeg bevestiging en letterlijk net na het neerleggen van de telefoon startte het met regenen ( het zou gans de dag niet meer stoppen ).
Wat een contrast met de hitte van gisteren !!!
We stapten verder via de rand van het bos door veldwegen met zeer lang gras wat kletsnatte voeten opleverde. In het kleine gehucht St-Jean staken we een riviertje 2 maal over via een brugje.
Eens in Martincourt, waar de topogids opnieuw gewag maakte van een drinkgelegenheid, vonden geen andere schuilplaats om ons middageten te nuttigen als alweer een bushok recht tegenover de kerk.
Bussen rijden hier in deze regio nooit maar de bushokken kunnen we steeds gebruiken om te schuilen tegen regen of als bescherming tegen de zon... 

Na Martincourt volgen we een weg die er druk uitziet maar waar we geen enkele auto tegenkwamen.


Langzaamaan komen we in het gebied 'La petite Suisse Lorraine' waar ik toch wel meer van verwachtte aangezien 'La petite Suisse' in Luxemburg het hoogtepunt geweest is van de ganse GR5 tot nu toe.
We staken enkele glibberige brugjes over en volgden boswegen zonder hoogteverschillen maar met omgevallen bomen ( je kon er makkelijk rond ).


Eén van die bomen was zeer vreemd van uitzicht, het was alsof hij zichzelf in zijn groeiproces had proberen te wurgen, en werd aanzien als de bewaker van dit bos...
Ook typisch voor dit natuurpark zou de velden orchideeën zijn en de nestplaats voor vogels zoals de ijsvogel. Deze hielden zich echter allemaal schuil tegen de nooit aflatende regen...


Rond half 3 besloten we toch nog maar eens te pauzeren aan een kerkhof in Rogéville onder grote bomen aangezien dit de enige plaats was waar we nog een bank tegen kwamen en Els echt wel nood had aan rust en ik mijn trui wou aantrekken onder mijn vest want de wind maakte het echt wel kil.
Lang konden we niet pauzeren want de bomen gaven ook geen bescherming meer.
Vanaf hier moesten we kilometers lang door velden met lang gras en door de constante zompigheid in onze schoenen ging een indrukwekkende blaar van Els open wat niet direct voor verlichting zorgde.
Even een moeilijk moment daar...
Na een korte stop in Rosières-en-Haye ( alweer in een bushok zonder veel nut ) gingen we verder door velden met lang gras tot in de 'Forêt Domaniale de Natrou'. Wat een stuk vol miserie was dit !!!
De paden waren compleet verwoest door tractors vanwege bosbouw ( grappig woord, eerder bosvernieling maar soit ) en het gebeurde meermaals dat we geen uitwijkmogelijkheden hadden waardoor we soms enkeldiep wegzakten in de modder.
Uiteindelijk kwamen we als compleet verzopen toe aan de oude Poort van Liverdun die ons het middeleeuws dorp zou moeten inleiden maar wat bleek...Ook dit stond in de stellingen !!!!

Er was geen omleiding aangegeven en via GPS liepen we dan maar via de enige weg naar beneden via een zeer gevaarlijke en drukke baan.
Dit was de apotheose van een echte miseriedag en we besloten dan maar naar Nancy te sporen om daar droog de nacht door te brengen. Toen we eindelijk van die drukke baan weg konden kwamen we een bakker tegen en kochten ons een boterkoek als troost...


In Nancy namen we een hotel ( Qualys hotel Nancy centre, 8 avenue Foch, 54000 Nancy :
+33 383328850 ) dichtbij het station want extra kilometers waren nu echt niet aan de orde.
Els had veel pijn aan de benen, zelfs bij platte rust dus ging ik op zoek naar iets om te eten.
Er was een supermarkt beneden maar koken was op zo'n mooie kamer niet mogelijk dus zocht ik verder.
Op 100m vond ik dan een Quick-hamburger restaurant en alhoewel ik daar nu echt geen zin in had nam ik toch wat mee.
Eerlijk gezegd was dit een heuse miseriedag waar ik me ook af en toe de vraag stelde : "waar ben ik nu mee bezig?"
Morgen is er wel een nieuwe dag...


Dag 41 (wo 3-8-2016) : Liverdun - Amance = 24 km

We hadden beiden een goede nachtrust gehad maar Els was absoluut niet gerecupereerd.
Ik had ook last aan kuitspieren en schouderbladen maar al bij al viel het bij mij reuze mee. Ik heb al andere wandelvakanties gekend.
Na het ontbijt namen we opnieuw de trein naar Liverdun waar we eerst nog wat dronken aan een café/tabakswinkel/kebabzaak in de buurt van het station.
Je kon de route van boven ons uit via het oude gedeelte van de stad zien lopen en opnieuw vond ik het jammer dat we dit gemist hadden maar niet in die mate dat we nu perse omhoog moesten om nadien terug te keren...


Toen we zaten te drinken bleef er een helicopter boven Liverdun cirkelen en deed dit nog een volledig uur aan 1 stuk.
Vreemde situatie waar je paranoïde kan van worden. Zeker toen me te binnen schoot dat ik de camping niet verwittigd had dat we niet zouden overnachten.
De echte reden zullen we nooit weten, helaas...
Na de route opgepikt te hebben ging het rustig stijgend Liverdun uit en we kwamen wat rare verdoken trailerplaatsen tegen. We volgden, toen we op hoogte waren, lange brede lanen en kwamen een houten wandelboom tegen die mooi ingekerfd was.


We staken de spoorweg en Moezel over na een stuk industrieterrein gepasseerd te zijn en stonden opeens in Custines. Daar zagen we iemand buiten zitten op een terras van "restaurant Le Chateau".
We waagden het erop en namen plaats op het terras terwijl ik ging vragen of we daar iets konden drinken. Bleek dat het een simpele kebabzaak was !!!
Het was al 6 jaar geleden dat ik kebab gegeten had en het zal nu zeker nog 6 jaar duren voor de volgende keer... Het was waarschijnlijk een combinatie van 3 dagen na elkaar vrij vettig te eten ( wat ik niet gewend ben ) en het broodje zelf maar ik heb het mij vrij vlug beklaagd en mijn maag nog meer...


Positief punt was wel dat we een bordje tegenkwamen waar de eerste tekenen van de Vogezen zichtbaar werden namelijk de vermelding van de 'Col de Donon' , het bedoelde einddoel van deze reis.


We klommen met volle maag zeer steil Custines terug uit recht het 'Bois de Faulx' in.
Hier hebben we ons kapot op gelopen. Niet door de zwaarte van de tocht maar de eentonigheid in combinatie met de hitte.
We moesten lange lanen volgen tussen de bomen die amper schaduw boden en mentaal woog dit hard door. Er kwam maar geen einde aan ! Ik had nu hetzelfde gevoel als onze eerste tocht in Nederland toen we kilometers aan 14 stuk een kaarsrecht fietspad moesten volgen...


Els had het mentaal hier, zo mogelijk nog zwaarder dan mij en we konden beiden amper genieten van de eerste glimp op het Vogezenmassief. ( Moeilijk te zien op foto, in het echt beter uiteraard )
De pijn was te groot ten opzichte van het plezier op dat moment...



Ze gaf ook aan fysiek er door te zitten maar toch de tocht uit te doen naar Amance.
We moesten eerst nog Blanzey passeren waar een oude man ons vroeg even te rusten op de bank voor zijn huis en zei dat hij ons wat wou laten zien.
Hij kwam terug buiten met een boek vol met aantekeningen van iedereen die hij zag die de GR5 stapten. We lazen verschillende commentaren van mensen uit alle landen ( zelfs Canada ) en dit gaf mij persoonlijk nieuwe moed.
We klommen na dit leuke intermezzo nog een laatste keer omhoog en ik had het nu moeilijk om de GR5 los te laten.
Het was nu duidelijk dat de 3 weken bedrust van Els echt te zwaar waren geweest en dat ze er nu volledig door zat.
Ik moest het dus plaatsen dat we volgend jaar opnieuw zouden vertrekken vanuit Amance.
Ik belde een taxi want, je raadt het nooit, het openbaar vervoer is ook hier een ramp.
Terwijl we wachten op de taxi rustte ik op een bank aan de kerk met zicht op de Vogezen en nam me voor dat ik ze volgend jaar zou bereiken en zou binnentrekken.


De taxirit kostte een pak geld ( 32€ ) naar Nancy en aangezien we, zoals het ernaar uitzag, hier de wandelschoenen tot volgend jaar aan de haak gingen hangen nam ik me voor er nog eens van te genieten.
We boekten een ander hotel ( Best Western Hotel Crystal, 5 rue Chanzy - 54000 Nancy :
+33 383175400 )  in Nancy ( op 200m van dat van gisteren ) en gingen s'avonds nog eens goed eten bij een italiaan dicht bij het wondermooie plein 'Place Stanislas' met de 'gouden poort'. Echt eens het bezoeken waard !
Er was ook nog een lichtspektakel voorzien op de 'Place Stanislas' maar we waren beiden te moe om daar op te wachten.


Dag 42 (do 4-8-2016) : Amance - Brin-sur-Seille = 7,6 km

Aan het ontbijt beslissen toch nog vandaag GR5 af te sluiten met een korte wandeling. Dus na het ontbijt vraag ik of we nog 1 nacht kunnen bijboeken en we gaan opnieuw op pad.
De bus-en tramlijnen die buiten het stad leiden zijn ingewikkeld op zich en zeker nu ze met tijdelijke halten werken door werkzaamheden. Dus in plaats van maar buiten Nancy een taxi te bellen beslissen we na wat heen-en weer geloop om toch maar de zure appel door te bijten en opnieuw een taxi te nemen naar Amance.
De prijs was ongeveer hetzelfde als gisteren ( +/- 35€ ).
De taxichauffeur was er niet gerust in en bleef wachten tot we verder stapten. Het was alsof ze niet vertrouwde dat we wel echt waren waar we wilden afgezet worden.


We daalden zeer licht af vanaf de kerk naar het 'Forêt Domaniale d'Amance'. We hadden een perfect zicht op de Vogezen ( wat opnieuw moeilijk te zien is op foto ) en ik kon mijn ogen er nauwelijks van af houden.


We volgden opnieuw lange grindwegen door het bos tot we ineens uitkwamen bij 'Etang de Brin' een mooie vijver. Dit wordt ook gebruikt als broedplaats voor vogels maar deze lieten zich vandaag niet echt bewonderen...


Ik had een stiekeme hoop dat het beter zou gaan voor Els en we vandaag toch een volwaardige etappe zouden kunnen lopen ( tot Salonnes ) maar dit was niet het geval.
We besloten om in Brin-sur-Seuille nu echt te stoppen en zonder uitzondering was ook hier het openbaar vervoer enkel maar op schooldagen en heel vroeg en heel laat.
Niet bruikbaar voor ons dus...
We besloten dan maar opnieuw gebruik te maken van een taxi die nu nog meer koste ( 40€ ) aangezien we toch nog wat verder van Nancy verwijderd waren.


s'Avonds gingen we opnieuw uit eten en deden dit in een echte restaurantbuurt niet ver van de 'Place Stanislas'. Echt supergezellig en het één restaurantje nog meer uitnodigender dan het andere...
Aangezien het nog vrij vroeg was waren de meeste restaurants nog niet open. ( meeste openen om 19u en het was 18u30 ) We gingen restaurant 'Papa Joe' ( 17 Rue des Marechaux, 54000 Nancy : +33 383277959 ) binnen omdat dit wel al open was en er ook goed uitzag, alsook omdat het hard begon te regenen. Een echt amerikaans grill-en steakhuis zoals het hoort. De laatste avond...dan nog maar eens vettig eten. Het smaakte ongelofelijk !!! De prijzen die je op restaurant betaalt in Frankrijk zijn bijna de helft als in België en blijven verbazen.

Conclusie :
Het was zeker niet de beste en interessantste deel van de GR5 die we nu liepen door verschillende omstandigheden maar we zijn toch blij dat we dit deel toch ook gedaan hebben.
Het zicht op de Vogezen doet ons verlangen naar meer en aangezien we vroeger stopten dan voorzien hebben we volgend jaar nog enkele dagen om in te lopen alvorens aan de Vogezen te beginnen.
Dit is misschien toch een positieve noot...
Ook beslisten we fysiek sterker voor de dag te komen en ik neem me voor om het gewicht van de rugzak nog meer omlaag te krijgen.
Het zal een lang jaar zijn maar we kijken er naar uit !!!







Geen opmerkingen:

Een reactie posten